Rembrandt

Liefde en vrede in het warme bed.
Het dal der slaap regent vannacht weer vol.
Paarden gaan langs de horizon op hol.
Hoog van de tinnen van de hemel steekt
een engel zijn luidruchtige trompet.

Dat alles sterft wanneer de dag aanbreekt.
De hanen kraaien spleten in ’t gordijn.
Een man vindt in de eerste schemer zijn
penseel, op ’t morgenblanke linnen zet

hij neer wat uit de nacht als nieuw ontstaat:
Aurora als een vrouw van melk en bloed,
Hendrikje Stoffels als de dageraad.

Jan Willem Schulte Nordholt (1920-1995)

—————————–

• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.