Lezende Titus

Ik had hem alle woorden leren lezen
En zware boeken leren openslaan.
Mijn kleuren droeg hij kleurloos in zijn wezen.
Hij was te bleek. Zo ging hij hiervandaan.

Altijd goedhartig, is, waar wij nog vrezen,
Hij, hemeling, met onze vrees begaan.
Hij zou wel onze voorspraak willen wezen
Bij eng’len die ons mensen gadeslaan.

Dus leest hij boeken, steeds nog, en zijn ogen
Zijn groot van zorgelijkheid om wat hij las
Over de zielen die naar hun vermogen
En hun tekorten worden afgewogen.
Over zijn vaders zondenboek gebogen
Is hij zo bleek als toen hij hier nog was.

Simon Vestdijk (1898-1971)

—————————–

• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.