Dit is mijn drieduizendste stukje op dit blog. Ik heb bedacht dat het tijd wordt om een stap terug te doen.
Toen ik hier begon met het dagelijkse bloggen was het huidige Neerlandistiek ongeveer wat me voor ogen stond: een dagelijkse mengeling van nieuws, aankondigingen, opinies en heldere samenvattingen van onderzoek, geschreven voor een gemeenschap die zichzelf definieerde: degenen die geïnteresseerd zijn in onderzoek naar de Nederlandse taal- en letterkunde. Ik heb het geprobeerd aan te jagen door zelf regelmatig bij te dragen, zodat er geen stille dagen zouden zijn. Die taak heb ik niet meer, want er zijn geen stille dagen meer.
Ik geloof dat de quarantaineperiode heeft laten zien dat er behoefte is aan blogs als deze, we worden goed gelezen en ik zal niet verhelen dat er dagen zijn dat ik zowaar een ietsiepietsie trots ben als ik door de voorpagina scroll en ik verbaas me er soms over dat andere vakgebieden niet ook zulke blogs hebben. De lezers weten ons in deze moeilijke dagen ook met tienduizenden tegelijk te vinden, er zijn gelukkig ook collega’s die ons mooie stukken sturen,
Tegelijkertijd valt het dagelijks roepen tegen het onverschillig zwijgen in de eindeloze nacht van een steeds verder in elkaar zakkend vakgebied mij steeds zwaarder.
Het blog dreigt bovendien vooral de laatste maanden slachtoffer te worden van het eigen succes – de hoeveelheid berichten die geplaatst moeten worden, het aantal lezersklachten over technische zaken die behandeld moeten worden, het wordt bijna een volledige baan, een te grote en misschien niet helemaal verstandige tijdsinvestering.
Anders dan veel mensen blijken te denken hebben we geen budget. We worden technisch ondersteund door het Meertens Instituut, maar doen verder alles zelf, buiten de werkuren. Zelfs als we boetes moeten betalen voor verkeerd geplaatste foto’s (we kregen onlangs weer een aanmaning). komt dat niet uit een subsidie, maar uit een potje van mijn werkgever. Ik klaag daar niet over – maar het beperkt de mogelijkheden wel.
Ik heb daarom besloten dat ik niet én kan schrijven, én de hoofdredacteur uithangen. Niet als ik ook nog weleens wat anders wil doen dan Neerlandistiek..
Het is, geef ik toe, deels een noodoplossing – ik weet niet of het sowieso nog vol te houden is op deze manier. Maar het lijkt me de meest rationele. Neerlandistiek als geheel telt op dit moment ruim twaalfduizend berichten, en officieel schreef ik daar dus een kwart van, maar de laatste jaren is mijn aandeel steeds kleiner geworden; ik schreef in het begin ongeveer de helft van alle posts, maar inmiddels eerder een zesde. Ik heb het idee dat mijn eigen geschrijf minder belangrijk wordt voor het blog, en dat lijkt me een goede zaak. Ik kan daar nu dan de volgende consequentie uit trekken.
Jammer Marc. Het succes van Neerlandistiek is zeker voor een groot deel aan jou te danken! Maar snap je overwegingen.
Veel dank – en veel succes!
Ik schrik een beetje van deze zin: ‘Tegelijkertijd valt het dagelijks roepen tegen het onverschillig zwijgen in de eindeloze nacht van een steeds verder in elkaar zakkend vakgebied mij steeds zwaarder.’
Juist jouw dagelijks roepen heeft eerder gezorgd voor het opbloeien dan voor het in elkaar zakken zou ik zeggen. Daarvoor is de neerlandistiek voor altijd aan je verplicht.
Welk vakgebied bedoel je? De taalwetenschap bloeit als nooit tevoren. De neerlandistiek zakt misschien een beetje in. De literatuur bloeit, los van de taal waarin die literatuur toevallig geschreven is. Zelfs in het Nederlandse verschijnt er af en toe goede literatuur en hebben we eeuwen vol goede teksten.
Ik heb de stukjes altijd met heel veel plezier gelezen. Bedankt voor alle inspanning!
Ik heb je altijd met veel plezier gelezen maar begrijp je beslissing. Heel hartelijk bedankt voor al je werk op neerlandistiek.nl (en vroeger nederl-L). Je gaat toch af en toe nog een stukje schrijven?
Dank voor alle mooie stukken in de voorbije jaren!
Dank je wel Marc.
Gefeliciteerd met je 3000-ste. Begrijpelijk dat je een stapje terug doet. Je bent een fakkeldrager en die fakkel moet af en toe worden doorgegeven. Tegen de tijd dat men constateert dat de roependen toch gelijk hadden, is het vaak te laat. Zo gaat dat meestal. Toch vind ik dat je vooral moet blijven roepen tegen de onverschilligheid, ook al is er maar één oor dat de ogen doet openen.
Hartelijk bedankt voor de vele, interessante stukjes!
Marc, je hebt ongelofelijk veel werk met ongelofelijk veel enthousiasme verzet. Talloze boeken gerecenseerd, initiatieven genomen, feuilletons volgeschreven, leesclubs verzonnen en gevuld, nieuwtjes gedeeld, opinies geleverd, quarantaineblogs georganiseerd, We hadden een halve dagtaak aan het bijhouden van de Dagelijkse Marc. Iedereen begrijpt dat dat niet vanzelfsprekend is. Jammer dat we het niet zo weten te organiseren dat je niet ook alle technische taken moet vervullen.
Heel hartelijk bedankt voor je betrokkenheid, kennis, oordeel en je zeer vaardige pen (en tekenstift). Want ik heb ook nog eens vaak veel plezier gehad bij het lezen van je stukken.
Dankjewel.
Jaap
Hartelijk dank. Het lijkt me dat de populairiteit van Neerlandistiek ook een indicatie is van de interresse in de verschillende themas van het vakgebied. Het zou misschien een leidraad kunnen zijn tijdens een eventuele hervorming voor de studie. Ik geniet van de verschillende artikelen, en hoop toch nog meer van jou te lezen.
Ik hoop en neem aan dat Marc van Oostendorp nog wel af en toe een artikel schrijft voor Neerlandistiek over een onderwerp dat hij van groot belang vindt, Maar ik begrijp goed dat hij nu ook kiest om zich met andere dingen bezig te houden buiten zijn vakgebied. Wellicht is dat hand in hand gegaan met zijn teleurstelling over de geringe mate van respons en de (ogenschijnlijke?) onverschilligheid bij vakgenoten. Ja, het gebrek aan reacties en engagement viel mij ook al lang op, zowel hier op Neerlandistiek als op Twitter, maar misschien moet Marc als denker en schrijver meer loslaten om voor een hoger doel en voor reacties te schrijven. Schrijven en nadenken is ook al een mooi doel op zich. En waarom hij nog niet gevraagd is om in andere media te schrijven, al dan niet over de neerlandistiek of over andere onderwerpen, is me een raadsel.
Voor mij is Marc een groot denker en heldere schrijver en waar ik me graag aan mag optrekken, hoewel ik niet ook maar in de buurt kom van zijn belezen en geleerde denkniveau. Dat kan ook de reden zijn waarom zijn vakgenoten mogelijk huiverig zijn om te reageren of om zelf met een artikel te komen, want het is voor velen moeilijk on de meester te evenaren, laat staan te overtreffen. En ik geloof daarom niet dat veel lezers onverschillig zijn en zij Marc juist hogelijk waarderen. Bedankt voor het mogen bewonderen.
[ Willem Frederik Hermans zei dat hij altijd gelijk had, maar had dat niet, Marc van Oostendorp zegt nooit dat hij gelijk heeft, maar heeft dat altijd wel. ]
Jammer, maar een logische redenering. Zal de schrijfsels, maar ook de herkenbare tekeningen erbij gaan missen. Vooral je vertalingen van wat lastiger concepten of ideeën naar toegankelijke, leesbare stukjes lees ik heel graag (en ik bewonder de snelheid waarmee je die altijd hebt geproduceerd!). Ik ga ze vast ergens anders nog wel weer lezen, misschien minder frequent, maar niet minder leuk. Heel knap wat je hebt gedaan met Neerlandistiek!
Marc, dit is wel jammer maar ook begrijpelijk. Er zitten maar 24 uur in een dag. Ik hoop dat anderen dan een beetje in het gat gaan springen met interessante observaties en boekbesprekingen etc. etc.. En wat Neerlandistiek betreft: van de verschillende nieuwsbrieven die ik ontvang is het de enige die ik altijd lees!
Ik sluit me aan bij de vorige commentaren.
Ik ben nog van plan om me ooit nog eens te wijden aan de langere projecten van de heer Marc alhier, namelijk de colleges fonologie, de bespreking van een degelijk boek over moderne taalkunde en de gesprekjes over Multatuli.
Mijns inziens zit het bij de heer Marc wel snor inzake wetenschapsfilosofie. Geen positivistische bottom up benadering maar een meer top down gerichte benadering. Meer kritisch reflectief hypothetisch-deductief dan naïef inductief. Meer een coherent verhaal dan een ongeordende verzameling losse feitjes. Oftewel zoals de heer Marc ooit eens opmerkte: een boom is geen handjevol houtsplinters. Of zoiets dan. Een berg bakstenen is nog geen villa in de Nederlandse baksteenstijl.
Zo te lezen alhier loopt het hier thans als een trein. De artikeltjes vliegen me om mijn oren. En zo hoort het ook. Ik hoop dat ze om mijn oren blijven vliegen, nu de heer Marc het rustiger aan wil doen. En ik hoop dat de heer Marc vanaf de achtergrond zich met dit blog blijft vermoeien en af en toe nog iets plaatst.
Naast de neerlandistiek vermag ook de oudheidkunde mij zeer boeien. Ik wil de lezertjes alhier daarom attenderen op het alleszins boeiende en mijns inziens ook zeer geleerde blog van de heer Jona Lendering, die zoals we hier lazen, op zijn beurt ook in de neerlandistiek is geïnteresseerd.
https://mainzerbeobachter.com
Ik lees Neerlandistiek via het dagoverzicht in mijn emailbox. Een telkens weer boeiend geheel van gedichten, essays en analyses, dagelijks gecompleteerd met de column. Heel veel dank Marc!
Adhesie, Ad!
Ik ben nog geen Vlaming in de bovenstaande reacties tegengekomen, maar ik ben ervan overtuigd dat er ook in Vlaanderen, waar de neerlandistiek geen echt hoofdvak is, veel waardering bestaat voor het initiatief dat Marc heeft genomen, voor zijn boeiende bijdragen en vooral voor zijn grote inzet om neerlandistiek.nl in goede banen te leiden. Hartelijk dank!
Jan, Marc heeft er trouwens ook voor gezorgd – veel mensen weten dat niet – dat het ook neerlandistiek.be is.
Sorry, ook ik wist dat niet. Maar ik vind het schitterend!
Sorry, maar ook ik wist dat niet. Ik vind het wel schitterend!
Begrijpelijk, maar jammer Marc. Nog niet zo lang geleden heb ik je ‘ontdekt’. Mijn dag begon de laatste tijd meestal met ‘Marc’. Dank voor je mooie werk!
Hartelijk dank voor alle stukjes, Marc, ik heb je stukjes hier altijd met veel plezier gelezen! Natuurlijk ook dank voor al het harde werk achter de schermen voor Neerlandistiek (en andere initiatieven), misschien minder zichtbaar, maar daarom niet minder tijdsintensief. Ik hoop dat je nog af en toe iets zult plaatsen over al je andere werk, al zal ik het hopelijk ook op Twitter zien langskomen!
Na zes dagen zijn de ontwenningsverschijnselen nog niet voorbij. Ik wist dat ik één verslaving had maar weet nu, een tikje droef, beter. Mij rest de koffie. En de troost dat zo’n grote geestdrift, belezenheid en scherpzinnigheid vast en zeker weer elders de neerlandistiek gaan voeden.