De vorige week overleden Hans Sleutelaar was dichter van een klein maar veelgeprezen oeuvre.

Hemellichamen

het uur dat ik de dag heb opengebroken
en de zee in een dauwdruppel samengevat
was ik radeloos was ik vuur

was ik
een gat in de huid van de ruimte
een kreet van vreselijke vreugde
een magere morgen van zand en honger

en wist mij later blindgestaard en doodgewoekerd
en viel
en spleet uiteen

Anoniem

Hun haastig leven, morgen weer vergeten;
hun daden zonder tal – wie zal ’t weten?
De stad zwoegt onder tiranniek bewind.
De jacht is fel, en zwijgzaam het geweten.

Hans Sleutelaar (1935-2020)

foto: Wikipedia / Vera de Kok

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.