Oud liedje

– Ik hoorde uw zingen komen
Van over de stille kreek…
Wat hebt ge op den weg vernomen?:
Gij ziet tot sterven bleek…
           Ik dacht dat gij beminden
          Als dooven gingt en blinden –
          Gij zult uw lief niet vinden:
                    Hij is verreisd van hier.

– Wat treedt gij tusschen ons beiden
Gelijk de schim van een droom?
Ziet gij niet aan mijn zijde
Den jongen bruidegoom?
          Op stille morgenwegen
          Kwam mij zijn glimlach tegen…
          Wat is er u aan gelegen
                    Of wij verreizen van hier?

– Wil toch uw zingen staken;
Want zwijgen is u plicht:
Zijn vader en moeder waken
Waar hij verslagen ligt.
          Ten hoofdeinde en ten hielen
          Zijn bleeke knapen knielen
          Groetend de naakte ziele
                    Die is verreisd van hier.

– Wij gingen zoo kort tegader!
Het lied is nog niet uit…
Zeg gij zijn moeder en vader:
Hun zoon komt met zijn bruid…
          En wilt ge ons lied niet hooren,
          Stop met uw nijd uw ooren –
          Wij zingen als tevoren
                    Tot wij verreizen van hier!

P.C. Boutens (1870-1943)
uit: Carmina (1912)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.