Mijn mooi verdriet in de herfst

Als een schimmel in de schaduw
van het reeuwse bos,
als een bittere boleet
met een scheve kroon
verstuif ik op mijn erf
onkuisheid en bederf
en het eczeem
van de dood.

Als een zwarte specht,
de dronken drummer
in het galmend woud,
belijd ik mijn stervensangst
en zelfbehoud
met norse snavelslagen
in het goud
der najaarsdagen.

Wat heb ik een mooi verdriet
in de herfst,
en hoeveel mooier zou het zijn
als jij me nu verliet.

Ward Ruyslinck (1929-2014)
uit: Hunkerend gevangen (1988)

foto: raymond

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.