
Uit De wolkendragers, de nieuwe bundel van Peter Holvoet-Hanssen.
L’amour est un oiseau rebelle
in memoriam S.G.*
bonbonneke Bonpoes, gij zijt nog steeds een model
de ster ooit zo fel straalt zacht nu en ’t zingt als Carmen
‘het koper ziet rood, het koper ziet geel’ en het zoemt
wij zuchten en missen u zoals sneeuw op de maan
kijk, bonneke Bonpoes, gij hebt nu engelenhaar
het valt nooit meer uit, een klok koekoekt zonder geluid
’t kasteelparkje stil, wie voedert de eendjes, maar dan
het operakoor, ’t is moeder, ze sjilpt weer Bizet
zo zijt ge ontwaakt, een lotusbloem die zich ontvouwt
hoor vader die speelt viool, zie de lichtjes van ’t Stad
maar wees gerust, gij zijt niemand tot last, op uw schoot
ligt Gaby te slapen, poes die straks restjes krijgt van
de rijstpap, mandala: vierkant in ’t midden, errond
een cirkel: veranda, zalig van restjes die soep
‘hoe is ’t met de poezen’ – Suske ziet vogels niet staan
uw lievelingsmeesjes bellen aan d’hemelpoort aan
want – ‘poesje kom’ – met een kwinkslag zijt gij altijd thuis
dus droom maar uw droom zo wit als de room van een soes
bonbonneke poes
Pere Holvoet-Hanssen (1960)
uit: De wolkendragers (2020)
* geschreven i.s.m. Noëlla Elpers – de kattendame (S.G.) kwam
uit een Antwerps operagezin, ze was 90 jaar toen ze stierf aan COVID-19:
ze koos zelf haar laatste dagen te spenderen in een woonzorgcentrum
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.
Laat een reactie achter