Beste vrienden en sympathisanten van Zacht Lawijd (literair-historisch tijdschrift, in samenwerking met het Letterenhuis Antwerpen en het Literatuurmuseum Den Haag),
Tot onze verbazing en verontwaardiging liet Literatuur Vlaanderen ons op 17 december 2020 weten dat ons tijdschrift in 2021 helemaal geen subsidies meer krijgt. Uiteraard hebben we tegen die beslissing beroep aangetekend, maar of dat iets gaat opleveren, is zeer de vraag.
Mocht Literatuur Vlaanderen bij zijn beslissing blijven dan zal Zacht Lawijd ophouden te bestaan. We zullen ons best doen om de twintigste jaargang 2021 nog af te werken. Maar daarna is het afgelopen.
Mocht u onze verontwaardiging delen, dan zouden we het erg appreciëren mocht u daarvan blijk geven op sociale media, e-mail en andere kanalen die u ter beschikking staan. Hopelijk helpt dat om ons uniek literair-historisch tijdschrift van de ondergang te redden.
Alvast veel dank!
De redactie van Zacht Lawijd
Mag ik toch even vermelden dat de voorzitter van de adviescommissie die ZL alle subsidies heeft ontnomen Warda El-Kaddouri heet? Ze heeft een doctoraat Duitse letterkunde, heb ik begrepen, en is actief als journaliste. Ze lijkt me niet minder bekwaam dan andere leden van zulke commissies, maar ok niet meer, helaas. Misschien had El-Kaddouri een agenda te verdedigen, misschien niet. Hoe dan ook: hopelijk maakt haar naam haar niet immuun tegen kritiek?
Naar ik mocht vernemen werd deze beslissing genomen door de adviescommissie in haar vorige samenstelling. Mevrouw El-Kaddouri was wel al lid van de commissie, maar toen nog geen voorzitter.
Misschien zou dit een goede aanleiding kunnen zijn om het subsidiebeleid van ‘Literatuur Vlaanderen’ eens ter discussie te stellen. Het komt me voor dat er te veel geld gaat naar personen, die dat geld helemaal niet nodig hebben om literair actief te kunnen zijn. Subsidiegeld zou m.i. in de eerste plaats moeten gaan naar waardevolle publicaties waarmee niets te verdienen valt, zoals dit tijdschrift.
Andermaal een spijtige beslissing die toegewijde literaire arbeid niet naar waarde schat. Zijn dat literatuur-promotors die dit beleid aansturen ?
Ik dacht al eens gereageerd te hebben, maar wellicht is dit in de virtuele ruimte verdwenen. Sinds het bestaan van het VFL, nu literatuur Vlaanderen, zijn er al minstens 7 literaire tijdschriften verdwenen. Misschien zelfs meer. Men schermt altijd met het woord ‘kwaliteit’ om je de strop rond de hals te leggen. De vervanging van Geysels door Doornaert, als nieuwe voorzitter, heeft dus niets opgebracht. Ooit moest ik als hoofdredacteur van ‘Deus ex Machina’ voor de Commissie Tijdschriften verschijnen die over de subsidies moest oordelen,: wel, in die commissie zat niemand die aan een literair tijdschrift had meegewerkt of in de redactie had gezeten. Die lui gingen eens vertellen hoe men een literair tijdschrift moest maken. Resultaat Deus schakelde over op vertalingen enz.. en kreeg zijn subsidie terug. Ik heb toen ontslag genomen. Maar nieuwe debuten kregen geen kans meer, hoewel Deus de springplank van vele beginnende auteurs is geweest. En dan zwijg ik natuurlijk over de vriendjespolitiek, de ziekte van Vlaanderen. In de statuten van Literatuur Vlaanderen staat dat ze moeten meewerken aan de materiele en sociale verbetering van de auteurs… De Vereniging van Vlaamse Letterkunde vroeg in een brief om de bibs aan te schrijven om te vragen of ze zoveel mogelijk werken van Nederlandstalige auteurs dit jaar zouden aankopen. Iedereen weet dat de corona goed heeft huisgehouden, want boekvoorstellingen waren o.a. niet meer mogelijk…. Maar wie geeft er nu antwoord aan een vereniging die 114 jaar oud is? Het mangelt dit instituut zelfs aan elementaire beleefdheid, want de voorzitter van de VVL heeft nooit een antwoord gekregen.
Wanneer het niet zo raar zou klinken, dan had ik kunnen zeggen over deze kwestie ook een duit in het zakje te doen: https://dehoningpot.blogspot.com/2021/02/van-stekkers-tenoren-en-coronaprojecten.html