Een paar maanden geleden meldde de NOS dat er in Duitsland stemmen opgaan om het zogenoemde telefoon- of spelalfabet te wijzigen. Dat is het alfabet dat wij gebruiken om de spelling van een woord of naam te verduidelijken. Dat kan zinnetjes opleveren als: “Met de M van Marie.”
Reden voor het Duitse initiatief: het huidige spelalfabet dateert grotendeels uit de jaren dertig, de tijd van de nazi’s. Voordat Hitler aan de macht kwam, bevatte het Duitse spelalfabet joodse namen: de D van David bijvoorbeeld, de J van Jacob, de N van Nathan, de S van Samuel en de Z van Zacharias. De nazi’s veranderden dit in de D van Dora, de J van Jot, de N van Nordpol, de S van Siegfried en de Z van Zeppelin. Een en ander riep de vraag op of het Nederlandse spelalfabet tijdens de Bezetting ook een dergelijke ‘nazificatie’ heeft ondergaan.
Het korte antwoord is: nee.
Het lange antwoord geeft ons een kijkje in de geschiedenis van het vaderlandse spelalfabet.
Meer in WoordHoek op de website van het INT.
Ik beheers noch het Duitse noch het Nederlandse spellingsalfabet. Ik gebruik meestal het Nato-alfabet, Alpha, Bravo, Charlie, Delta, omdat ik dat geleerd heb. Als nou iedereen het zou gebruiken had je een wereldwijde standard.
Sjalom, Heer Sanders ! In aanvulling op het « ironisch » veroverde stukje grond › het volgende:
Als Haagse adolescent was ik bekend met een hoge ambtenaar uit een oude, keurige familie met aanzien. Reeds grijzend aan de slapen en onkreukbaar in ‘s lands dienst, vertrouwde hij mij eens toe dat hij, Homo zijnde [ik schrijf dit altijd met een kapitaal], principieel uitsluitend in jongensnamen spelde.
Daar lag toch een weloverwogen standpunt aan ten grondslag.
PS. Ik was erg blij met de rede die André van Duin dit jaar uitsprak op de 4 mei herdenking.