Uit Demerararamen, de nieuwe bundel van Antoine de Kom. Recensie hier.
ik wou zo graag dat jij met mij gelijke bent en blijft
al heb ik je geknecht tot slaaf mijn slaaf gemaakt
omdat je spieren hebt die voor mij werken en ik
wou zo dat je in mijn woorden past diverser dan divers
en kleurig al ontkleurd tot wat nu onze standaardporno blijven mag
het carnaval der burgers die zich dichters wanen en maar
blijven dromen van een land waar eeuwen slavernij
kunnen worden weggepraat en opgeheven tot een nieuwe staat
waarvan de nagalm net zo zoet is als het gieren van wie stierven
aan de zegen van gesel pekel spaanse bok en galg
naast tafels die verstikkend stinken naar zo’n dialoog
over de resten ingewanden drijvend in wat nat eenheid en erkenning lijkt:
de vanzelfsprekendheid van weer een pas gedolven graf
Antoine de Kom (1954)
uit: Demerararamen (2021)
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.
Laat een reactie achter