ik wankel in de bek van zeker weten
de honger snauwt en wil weer eten
buiten dreigt het leven
ik durf niet, wat — dat ben ik al vergeten
de aarde trekt mijn slaperige lijf naar binnen
de zware nacht moet nog beginnen
met beter weten
wat ik met het leven moet, verzinnen
kan ik alles, zoals zes prinsessen spelen
draken tekenen of zingen, krijsen, kwelen
uit barsten van mijn ziel lekt energie
ik vang het op en voed het klein genie
dat in mij woont en heel mijn leven werkt
zij vangt de monsters, ik voel me weer gesterkt
Chawwa Wijnberg (1942-2019)
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.
Laat een reactie achter