Klopsignalen

Een der
Bedolven mijnwerkers in een ingestorte mijn
Die door klopsignalen te kennen geven
Dat ze nog leven,
Zoeken mijn verzen nog een verbinding
Met de buitenwereld te handhaven.
De beschikbare zuurstof neemt af.
Ze zijn niet depressief meer maar, wat erger is,
Eufoor.
Tientallen vrouwen staan voor het hek te snikken.
Ik word met onmetelijke inspanning bovengebracht,
Door lijken omgeven,
En leef nog even.

••

Met te veel abstractie
Worden de ontweken
Obstakels beladen.
Goudhaantje, muziekmondje,
Jubelmerel waar ben je?
Het is alles mogelijk en eerlijk waar.

••

Geaard levend, keren wij weer ter aarde.
Droom en bestaan, in wezen en in waarde
Gelijk, zijn beide slechts imaginair.
Als schim vergaat wat hier als schim rondwaarde.

Victor E. van Vriesland (1892-1974)
uit: Bijbedoelingen (1975)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.