Uit De vrolijke tijd, de nieuwe bundel van Ivo van Strijtem.

Verdriet

Vanmorgen scheen de zon en
toch had ik verdriet een verdriet
van vroeger was het maar
niet uitgeleefd niet wezenloos

van vandaag kon niet daar was
geen enkele reden voor
zonder zorgen was ik opgestaan
aan toen had ik niet eens gedacht

er zijn verdrieten die niet ouder worden
zij slapen in en om de zoveel tijd
ontwaken zij klampen ons aan en
vullen onze ogen

zo ook dus vanmorgen het weer
keerde zich onderhand tegen mij
de regen tokkelde op een afdak
dat al bijna was vergeten

Ivo van Strijtem (1953)
uit: De vrolijke tijd (2022)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.