Kleine vriendinnen

Denkt gij, kleine vriendinnen van mijn jeugd,
nog wel eens aan die winterwandelnachten?
Weet gij nog van de maan en hoe wij vaag verheugd
ons deze wereld als een ijsbaan dachten?

Hoe meer de dagen nu aan droom verkrachten,
zoveel te sterker is het, wat mij heugt:
uw ongerepte speelsheid en uw lachen.
Weet gij het nog, vriendinnen van mijn jeugd?

Ik vrees van niet. Bezig met brood en borden,
uw man en kindren wijzend hoe het hoort,
zijt gij kleiner dan toen, aardser geworden.

Denk niet aan mij, ik laat u ongestoord:
ofschoon uw dromen in de keuken dorren,
leeft gij princesselijker in mij voort.

Max Dendermonde (1919-2004)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail