Uit Vaste grond, de nieuwe bundel van Bianca Boer, waarin haar dementerende moeder centraal staat.
Stilte is een gaatje in geluid
toen jij zo oud was als ik nu en ik nog
jouw kind was klonk de wereld anders
het eerste wat ik ooit hoorde was het ruisen
van jouw bloed het kloppen van je hart
van de witte neushoorn leefden toen nog
vijfhonderd volwassen exemplaren
toen ik klein was tekende ik landkaarten
van de plekken die ik kende
en van die waar ik later naartoe wilde
ik vraag me af of jij die tekeningen hebt bewaard
liggen ze in de kast in de kamer op de stapel
onder de kop en schotels voor als er visite komt
of is alles tussen de kranten
geschoven en afgevoerd
het laatste neushoornmannetje is pas gestorven
er leven nu nog maar twee wijfjes
in dierentuinen verspreid over de wereld
met alles wat uitsterft
verliezen we hun geluid
wist je dat je ook altijd de stilte moet opnemen
omdat elke stilte anders klinkt
Bianca Boer (1976)
uit: Vaste grond (2022)
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail
Laat een reactie achter