Nixe*

Mijn hart is koel, mijn lijf is koud,
Het water is mij meer vertrouwd
Dan al uw groene wegen.

Een streeling en een warme hand
Binden mij toch niet aan dit land,
Ik ga de stroomen tegen.

Ik duik bij dag en drijf bij nacht,
Mijn zingen is een waterklacht:
Geluk alleen verzwegen.

Ik leef naar zee, mijn dood wordt schuim.
Ik drijf dan één met ’t waterruim
En daal eens neer als regen.

Clara Eggink (1906-1991)

Nixe = watergeest

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht