Verloren Ik lees een boek, ik schrijf een brief,Ik kom bij jou, wij praten.Die dingen zijn mij even lief;Ik kan ze ook wel laten. Het voorjaar buiten is altijd zoel,Maar niet dat wilde wonderToen ik weg wou gaan, alleen en koel;Nu kan ik ook wel zonder. Ik meende aan ’t strand te zijn geboren,Mijn huis te hebben in het duin.Dat alles is al lang verloren,Nu voer ik … [Lees meer...] overClara Eggink • Verloren & De dichter
clara eggink
Clara Eggink • Nixe
Nixe* Mijn hart is koel, mijn lijf is koud,Het water is mij meer vertrouwdDan al uw groene wegen. Een streeling en een warme handBinden mij toch niet aan dit land,Ik ga de stroomen tegen. Ik duik bij dag en drijf bij nacht,Mijn zingen is een waterklacht:Geluk alleen verzwegen. Ik leef naar zee, mijn dood wordt schuim.Ik drijf dan één met ’t waterruimEn daal eens … [Lees meer...] overClara Eggink • Nixe
Clara Eggink • Ik stortte mij over de grenzen
Ik stortte mij over de grenzen,Jij bleef waar je was begonnen —Wij bleken dezelfde menschenEn niemand had iets gewonnen. Want of wij al zoeken en trekkenOf uitzien van ons balcon,Niemand kan meer ontdekkenDan de rand van de horizon. Clara Eggink (1906-1991) Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail. … [Lees meer...] overClara Eggink • Ik stortte mij over de grenzen
Clara Eggink • Wanneer de stroom u roepen mocht
Wanneer de stroom u roepen mocht,Doe niet als ik, die om wat vage plichtenDat roepen te vergeten zochtEn streed om voor die lokstem niet te zwichten.Want, wie de golven te volgen vroegen,Diens hart past nooit meer in de oude voegen. Wanneer de stroom u roepen mocht,Herneem die vreemde vrijheid dan.'t Verleden, dat u nog raken kan,Wordt wel vergeten op die tocht.Er is bij … [Lees meer...] overClara Eggink • Wanneer de stroom u roepen mocht