Eh, e verhalen vertellen. Dronken, stoned, snuivend, knieën die elkaar vinden in het onderlijfmiddengebied, schaarbeweging, eh, uithijgen als een stier, e dan een douche. Ik houw van je eh, mijn gedachten kan ik niet afronden eh, eh help mij. Mijn boek gaat over Europa. De stier en ik. Niemand rond iets af dan met eh. Repeterend kom je een eind. Veel aan gedacht, veel eh en voorbeelden uit de literatuur. Ik ben een vlinder op de rug van de stier en eh, het plezier: de werkelijkheid blijft buiten ieders pret. Mijn gelaat is meer dan een kop van een stier.
Safae el Khanoussi: (…) critical fabulation, een ontzettend mooie term voor onderzoek en verbeelding. Vervolgens: via fictie naar de werkelijkheid kijken. Weet de schrijfster wel precies wat ze doet? Nee, maar dat hoeft ook niet als de lezer het maar snapt. Caleidoscoop roman, met veel van de stijl Robert Bolaño, de Spaanse schrijver die met een stortvloed aan personages zijn verhalen vulde. Ik hoop dat ze niet nog eens zeven jaar nodig heeft voor haar volgende boek. Maar, dan moet ze de stier van de fictie wél kunnen temmen.
Zo te zien aan het glaasje in de hand op de tekening, heb je voorspeld dat Safae el Khannoussi de meeste kans had om de Libris Literatuur Prijs te winnen!
Ja, zij maakte voor mij de meeste kans omdat ik ook van de schrijver Robert Bolaño houd en vind dat Safae slim, met knip en plakwerk haar eigenheid heeft gevonden. Ik woon in Spanje en in vergelijk waren de andere in hun stijlen somber, dezelfde onderwerpen in een ander jasje. Picasso heeft twee boekjes geschreven, gepubliceerd, – of meer¿- en nooit een prijs gewonnen. Ik moest aan Picasso denken toen ik Safae tekende.