•• Raymond Carver werd beroemd door zijn korte verhalen, maar hij dichtte ook. Het pas verschenen (tweetalige) Jullie weten niet wat liefde is is alweer de vierde uitgave met vertaalde gedichten van hem. De vertaling is van Joris Iven.
Winterse slapeloosheid
De geest kan niet slapen, kan alleen wakker liggen en
zich volproppen, luisteren naar de sneeuw die zich ophoopt als
voor een laatste storm.
Hij wil dat Tsjechov hier zou zijn om iets
te brengen — drie druppels valeriaan, een glas
rozenwater om het even wat, maakt niet uit.
De geest zou hier willen weggeraken
over de sneeuw. Hij zou willen rennen
met een troep wilde dieren, een en al tanden,
onder de maan, door de sneeuw, zonder
afdrukken of sporen na te laten, niets.
De geest is ziek vannacht.
•••
De naakten van Bonnard
Zijn vrouw. Veertig jaar lang schilderde hij haar.
Altijd weer opnieuw. Het naakt op het laatste schilderij
hetzelfde jonge naakt als op het eerste. Zijn vrouw.
Zoals hij zich haar jong herinnerde. Zoals zij jong was.
Zijn vrouw in haar bad. Aan haar toilettafel
voor de spiegel. Uitgekleed.
Zijn vrouw met haar handen onder haar borsten
terwijl ze uitkijkt op de tuin.
De zon die warmte en kleur geeft.
Al wat leeft staat daar in bloei.
Zij jong en beschroomd en heel begerenswaardig.
Toen ze stierf, schilderde hij nog een tijdje door.
Een paar landschappen. Stierf dan ook.
En werd naast haar begraven.
Naast zijn jonge vrouw.
Raymond Carver (1938-1988)
uit: Jullie weten niet wat liefde is (Uitgeverij P, 2024)
Vertaling: Joris Iven (1954)
Abonnees van Laurens Jz Coster krijgen iedere werkdag een gedicht in hun mailbox
Laat een reactie achter