Tilburg, 29 januari: LichteGedichtenDag.   Thuiskomst van een zeeman Stralend in marineblauw Zag hij eindelijk zijn vrouw En hij trok haar bloesje open Met een snelheid van zes knopen Theo Danes (1983) * Hij wist niet wat hij zonder sigaretten Of wat hij zonder schaken moest beginnen Hij schaakte om de zinnen te verzetten En rookte om de zetten te … [Lees meer...] overGedicht: Kees Torn + Theo Danes – 2 lichtgedichten

Uit Herfsttijloos, de nieuwe bundel van Tom van Deel.   Ik zag een appel vallen in het gras en dacht dat ik dat was, dat ik die appel en dat gras tezamen was, begin en eind rondom een boom die daar staat, vertakt en ruist — mijn appel zag ik vallen in het gras. * De wijsheid van de bermen waar in het voorjaar alles uit omhoog groeit en bedekt wat is … [Lees meer...] overGedicht: Tom van Deel – 2 gedichten

Nieuwjaarskaarten in de vijftiger jaren Voor het laatst vertoonde zich de goudkleur van ikonen en middeleeuwse schilderijen op wenskaarten uit de vijftiger jaren: laatste opleving van de beslotenheid en het geluk. Nog eenmaal spanden mensen als een rendier natuur voor hun ar: breng ons verder! Breng ons door de poort van het stervende jaar! Ja hoefijzers en … [Lees meer...] overGedicht: H.H. ter Balkt – Nieuwjaarskaarten in de vijftiger jaren

Kerstmisviering In 't klein café zitten nu tien personen, 'k Heb ze een voor een zorgvuldig nageteld: twee kruideniers, één visboer en zes zonen van brave burgerlui met zeer veel geld. Ze spelen kaart of dobbelen en praten, ze zijn luidruchtig, stevig en gezond. Moeder Fortuin zal nooit hun dak verlaten, ze hebben huizen, aandelen en grond. Ze zijn zo blij dat … [Lees meer...] overGedicht: Jan van Nijlen – Kerstmisviering

Mijn omvattende liefde heeft genoeg terwijl ik van het uur in 't andre glijd, hoewel 'k ze hang, steek ik de armen wijd alsof ik er in knelde en met me droeg. Het is zoo licht op mijne armen, ik zwoeg niet, maar mijn lippen zijn beide bereid te kussen met een blijvende zachtheid met kalmen honger zooals 's morgens vroeg. Zooals de lijnen van den horizon nu liggen … [Lees meer...] overGedicht: Herman Gorter – Mijn omvattende liefde

Onlangs verschenen: Oogsteen, een royale keuze uit de gedichten van Hester Knibbe.   Een vader Beland op zoiets als een eiland alleen zoekt ze zich iemand. Neemt dan bijvoorbeeld de man die van zee komt, ontvangt en bedient hem en als hij dan gaat, richt ze een hier voor hem in voor als hij terugkeert, als ze weer wil. Wachten maakt deel van haar lijf … [Lees meer...] overGedicht: Hester Knibbe – Een vader

Zenuwsoep Ik werkte naarstig bij 't fornuis En kookte consommé Daar had ik knikkers in gedaan En zeven lepels thee. Daar dreven stukjes lever in En een bouquet garni, Een veter en een vijgeblad En schijfjes zoute knie. Ik deed er zinkzalf in en was En zeewier en azijn, Twee lepels lijm, drie staafjes lak, Vier maatjes terpentijn, Een handvol hooi, een half ons … [Lees meer...] overGedicht: Daan Zonderland – Zenuwsoep

Advent In deze laatste week van de advent zou het moeten gaan sneeuwen: ieder jaar zijn het dezelfde dingen waar je naar verlangt. Dus sneeuwt het niet; maar alles went. Je steekt de kaarsen aan op het dressoir, en denkt aan alle doden die je kent. Terwijl je wacht op een gemist moment schuiven de dagen naadloos in elkaar. Je poogt je tegen beter weten in iets … [Lees meer...] overGedicht: Jean-Pierre Rawie – Advent

Uit Waanzin went niet, de debuutbundel van Max Greyson.   Schrijverskoppel Een woord als bitterzoet mag hier niet staan, zegt ze terwijl ze thee zet met bouillonblokjes en jongleert met haar oogbollen Ze zegt darling, kill your darlings, darling terwijl ze schaterlachend foto’s van de muren trekt rondjes door de kamer rent, huilen juicht en andersom en ik … [Lees meer...] overGedicht: Max Greyson – Schrijverskoppel

De kleine zigeunerprinses Ik ben de kleine zigeunerprinses. Mijn vader heeft een gevaarlijk mes. Mijn moeder had oorbellen, prachtig rood. Nu draag ik ze zelf. Moeder is dood. Haar kralen heb ik ook om de hals. Ze schold mijn vader voor vuil en vals. Mijn mooiste speelgoed heeft zij gebroken En toen heeft vader haar doodgestoken. Vader is wijs, en moeder was … [Lees meer...] overGedicht: Hendrik de Vries – De kleine zigeunerprinses

Niet en kander beter passen, als dat t'samen is gewassen. Als van twee gepaarde schelpen D’ene breekt, of wel verliest, Niemand zal u kunnen helpen - Hoe men zoekt, hoe nauw men kiest — Aan een, die met effen randen Juist op d’ ander passen zou. D’ oudste zijn de beste panden, Niets en gaat voor d’ eerste trouw; D’eerste trouw, die leert het minnen, D’eerste trouw … [Lees meer...] overGedicht: Nicolaas Beets antwoordt Jacob Cats

Uit Het moet nog ergens liggen, de nieuwe bundel van Joke van Leeuwen. Nest Een klein geluk was uit zijn nest gevallen het piepte nog, het paste in één hand ik gaf het brood en water, mondjesmaat en allen wisten beter wat ik moest alleen iets geven als het erom vroeg en elke morgen even ermee praten het scharrelde wat op een oude krant water genoeg, en brood – … [Lees meer...] overGedicht: Joke van Leeuwen – Nest

Het Literatuurmuseum over Pierre Kemp en (onder meer) onderstaand gedicht.   Afscheid van het leven Ver van de wereld speel ik zacht piano en luister na, hoe ik dat doe. Ik ken geen morgen meer, ik ken geen nacht, ik ga naar boven en word dat niet moe. Toch is hier niets meer van een romantiek, geen stad met spitse gevels, oude torens, geen oude wouden vol … [Lees meer...] overGedicht: Pierre Kemp – Afscheid van het leven

Advent Soms staat er een muur tussen u en mij, hij klimt als een ring van mist langs de decemberschimmel van de winterslaap. Dan worden de uren trager en kouder, wij kunnen elkander niet raken, er huilt iets in ons, de vleermuis van het verdriet hangt aan de dakgoot van het huis waarin wij heen en weer gaan als blinden, met tastende handen. De honden klagen aan … [Lees meer...] overGedicht: Pieter G. Bukinx – Advent

Bij eene fotografie Uit de Hongersnood in Engelsch-Indië. Als telhout liggen ze op een hoop gesmeten, Als knuppel-takken, stronken, knoesten, staken; Lijf-knekels, lang, met vingers; riffen, kaken, Het grist en spalkt en blijft nog grimmen om eten. Van zoo'n bos lijken heeft elk lid vervreten Al wat om een geraamte een lijf helpt maken: 't Vleesch, vet misschien, … [Lees meer...] overGedicht: Jac. van Looy – Bij eene fotografie uit de Hongersnood in Engelsch-Indië

De optocht, de in 2012 verschenen en destijds zeer goed ontvangen bundel van Toon Tellegen, is ter gelegenheid van zijn 75ste verjaardag opnieuw uitgegeven in een uitgebreide versie, met tekeningen van Annemarie van Haeringen. Bovendien is dit “magnum opus” op muziek gezet.   Daar komen zij die niemand dank verschuldigd zijn, de achtelozen van geest, die neerzien op … [Lees meer...] overGedicht: Toon Tellegen – Daar komen zij die niemand dank verschuldigd zijn

Schemering In 't slepend grijs fluweel, in 't grijs vertrek, De voetjes diep in 't blank der berevacht, Leunt ze in den hooggerugden stoel en tracht Een droom te ontkomen, die haar liefde wekk'. Bleekrose en gele rozen geuren zacht, Op 't blanke haardkleed, aan haar voetenpaar. Wie bracht die hulde en lei die bloemen daar? Door al de glazen vloeit de grijze … [Lees meer...] overGedicht: Hélène Swarth – Schemering

Uit Oden voor komende nacht, de nieuwe bundel van Jacques Hamelink. Baadster Ze zit op haar hurken overdwars in de badkuip Evavoorbeeldig rechtop onder de douchesproeier die ze als een föhn boven haar hoofd hanteert, die haar volmaakt, die haar de bloeddichtbije huid bekleedt met het continu gruis- glasscherp verglaasselglanzend zich vergietend warmwatervlies, … [Lees meer...] overGedicht: Jacques Hamelink – Baadster

Nieuw in de DBNL: poëzie van René de Clercq, Hilda Ram, J.J.L. ten Kate – en van Agnita Feis, vorig jaar winnaar van de ‘vsb-prijs 1915’. (De ‘vsb-prijs 1916’ wordt in januari gekozen.)   De last Een last drukt op den mensch. Zoo zwaar, zóó zwaar is dit, dat van 't gewicht de aar- de buigt, de aar- de zwicht. Die last van moord drukt al- les … [Lees meer...] overGedicht: Agnita Feis – De last

Sint Nikolaas Sint Nikolaas, o Bisschop, die onsterfelijk, Uw kromstaf nog na eeuwen zwaait, En 't zaad der weldaân onverderfelijk, Als in uw heilig leven, zaait. Ik prijs u dat gij, nimmermeer des gevens, Des weldoens en des zeegnens moê, De vreugde blijft des kinderlevens, En breng daarvoor mijn dank u toe. Maar vind ik u altijd denzelfde weder, Gij zijt … [Lees meer...] overGedicht: J.P. Hasebroek – Sint Nikolaas

Aalgrondels Tussen de rhizophoren van het kustmoeras leven de slijkvissen, halfzwemmend, schuivend over en onder het water van sumatra's vloedbos, en in het slik der bruine kali-monden aalgrondels, somtijds even afdrijvend naar zee. Vaak stikken zij onder steltwortels, modder of taaie slijmplanten in't vochtig moer, halfblind, altijd in de schemering. Chinese vissers … [Lees meer...] overGedicht: Willem Brandt – Aalgrondels

De buffels van Roemenië liggen als gepensioneerde landarbeiders in de zon herkauwend traag gebed van dankbaarheid De directeur komt elke maand vragen naar schurft en wormen. Als alles veilig is, krabt hij hun oren veegt zijn hand weer af en denkt: de buffels van Roemenië hebben het goed hun brede snoet is nat zoals het moet. D. Hillenius (1927-1987) uit: Tegen … [Lees meer...] overGedicht: D. Hillenius – De buffels van Roemenië

Zie de maan Zie de maan schijnt door de boomen en de boomen naast elkaar staan met lusteloos gebaar, wachten of geen mensch zal komen met een touw om zich gauw aan een tak wat op te hangen; zulk een maannacht geeft 't verlangen om wat hooger stil te droomen: 't Heerlijk avondje is gekomen. Zie daar gaan langs stille wegen hand aan hand een ‘hij’ en ‘zij’ in een … [Lees meer...] overGedicht: Dop Bles – Zie de maan

Uit De man zonder haast, de nieuwe bundel van Hans Wap.   Als een jonge god als een jonge god met een hoog cholesterolgehalte op de vlucht voor gereformeerden die op zondag een zak voor de zon hangen trek ik flessen open probeer overmoedig de wind te vangen omringd door halve garen taxichauffeurs zonder rijbewijs het land wordt steeds gekker het … [Lees meer...] overGedicht: Hans Wap – Als een jonge god

Vandaag is de 125ste geboortedag van dichter Richard Minne.   Een hint Ik liep nog es met Richard Minne langs de Leie, een kleine Vlaamse man met felle, droge praet, een kerel als een klepel in de schrijverij en – hoewel ik nog maar een klein boekje had gemaakt – hij praatte met mij als tegen een ouwe maat. Jongens als ik kwamen in die aardige tijden graag … [Lees meer...] overGedicht: Max Dendermonde – Een hint