Een Man, die eens door Waaters-Nood
Zyn Kind had in de Wieg verlooren,
Wanneer ‘t nog naauwlyks was Gebooren
En dat hy reeds ten prooy der Dood
Te weezen dagt, kwam eens, in ‘t reizen,
Omtrent een Land-Gestigt gegaan,
Daar treft hy juist een Jongsken aan,
(‘t Scheen of den Hemel ‘t hem kwam wyzen,)
Dat hy het zyne dagt te zyn:
Gelyk ‘t ook bleek, in alle deelen.
Wat kan Gods Almagt Wond’ren teelen.
‘t Begrip des Sterv’lings is te klyn
Om die te vatten: Zyn Besluiten
Kan niemand na-gaan, niemand stuiten.

Anoniem
uit: LXVI bezondere zinnebeelden (ca. 1780)

• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.