De lamp schijnt, de kamer is open –buiten hoor ik de wind loopen.De bladen, de flappende bladen,de flaplentebladen – de flapnachtbladen,ze zijn groen en ze zijn zwart en slap –hun natte lippen, ’t slap handegeklap –hoor ’t opwaaien, ’t alle – weggaan,daar komen ze weer aan –het schermutsel in ’t donker van zachte wapenen,het aan elkaar klapperen,hoor ze in de verte aangaan,de … [Lees meer...] overGedicht: Herman Gorter • De lamp schijnt, de kamer is open

Melkknecht Hij legt het spantouw om de poten van het beest,zet zich neer op het melkblok, plaatst de emmeronder de uier en omvat de memmen,waarna de eerste melkstraal op de bodem sjeest. Toegevend herkauwt ogendicht het beest.Vliegen verslinden onderwijl zijn huid.Met 'n luie staartzwaai is het al weer uit.Naast melk en huid heeft hij geduld het meest. En in de emmer … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Achterberg • Melkknecht

Hugo Brems over dit gedicht. De dichter is een koe Gras… en voorbij het grazenlig ik bij mijn vier potenmijn ogen te verbazen,omdat ik nu weer evengrotemonden vol eet zonder te lopen,terwijl ik straks nog liep te eten,ik ben het zeker weer vergetenwat voor een dier ik ben - de slotenkaatsen mijn beeld wanneer ik drink,dan kijk ik naar mijn kop, en denk:hoe komt die koe … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Achterberg • De dichter is een koe

Uit Solituden, songs, de nieuwe bundel van Jacques Hamelink. De Zot op zondagochtend Op blote zwarte voeten voort schuift hij.Gerafelde broekspijpen, hemd gescheurd.Een zwakhoofdige staakrechte schuifelaar. Met achter de horizon buigende ogen, woesthaar, gretig zich voorbrabbelende kwijlmondschuift hij pijlsnel over de veldweg nader. De hoeve van Abraham van Hoeve … [Lees meer...] overGedicht: Jacques Hamelink • De Zot op zondagochtend

Woesting denk mij de dingenvan aarde van zand zout in de ogengrondsporen langs akker in korrelswortels vervellen denk mij de dingenvan aarde van zand … [Lees meer...] overGedicht: Rein Bloem • Woesting

Bas Jongenelen ontdekte onlangs de oudste Nederlandstalige sonnettenkrans, uit 1878, van dichter-dominee Eliza Laurillard. Hieronder het tweede sonnet uit de cyclus. Der bloemen lof zij ’t lied van stem en snaren!Zij zeggen ons: “Wij kunnen, mensch! u leeren,Dat in ’t bestek van ’t scheppingswerk des HeerenHet goede en ’t schoon zich samen openbaren.” Ja! als op aard eens … [Lees meer...] overGedicht: E. Laurillard • Der bloemen lof

Uit Wie was ik, ondertitel strafregels, de nieuwe bundel van Alfred Schaffer. Wat ooit gruwelijk was is één grote grap rennend de cassaveheuvel af.in het begoochelende laatste beetje licht. met mijn toverstok van hout waarmee ik joelendklein gevogelte de stuipen op het lijf jaag. suikerdiefjes kieviten en musduiven.een tumultueuze kluwen die hysterisch op de vlucht slaatvoor … [Lees meer...] overGedicht: Alfred Schaffer • Wat ooit gruwelijk was is één grote grap

Op een made Dit weekend ging een groepje maden in Scheveningen pootjebaden De welbespraaktste van het stel sprak: 'Makkers, merken jullie wel? Er zijn hier heel wat maden bij die made zijn in Germanij.' Kees Stip (1913-2001) Foto: raymond noë … [Lees meer...] overGedicht: Kees Stip • Op een made

Scheveningen Nu eens een korten reis naar Schevening genomen.O schone straatweg! met een dubb’le ry van bomen,Aan welkers einde zich den toren in ’t verschietVan ’t zeedorp klaar vertoont. Wie zou hier zyn verdrietIn eenzaamheid door zulk een voorwerp niet vergeten?Gy, die u zelf verbindt als slaven aan een keten,Door al te veel beslag in ’t wroeten, om het geenNatuur niet van … [Lees meer...] overGedicht: Claas Bruin • Scheveningen

Wandeling naar Scheveningen In villatuinen bloeiden rood de rozen,de zon stond warm te broeien aan de muur,Verloren viel ‘t besef van tijd en uur,en al wat droomloos is, scheen uit de boze, En langs de lanen, groen en koel omzoomd,ritselden op de zwoele wind de blaadren,en ruiters, uit de verte, reden nader enweer voorbij in stof en lucht die stroomt. Zo diepe rust, met slechts … [Lees meer...] overGedicht: Pierre H. Dubois • Wandeling naar Scheveningen

Kinderdood Vroeger las ik daar altijd overheen:een kleine jongen, die een beenwerd afgekneld onder de tram;een ander, die al spelend van de damin 't water sloeg(zijn lijkje vond men bij een schipperskroeg);een kindje, met heet water overgoten,en dat zojuist nog juichend had genoteneen kleine, reine mens te zijn;een knaap, die werd vermorzeld door de treinof door een autobus tot … [Lees meer...] overGedicht: Martin Bruyns • Kinderdood

Ontdubbeling Die nacht was ik een jaar of dertig. Die nacht opgestaan. Het regende uiteraard. En ik werd ontdubbeling gewaar. Mijn klef, laf ego vastgespeld aan mijn dubbel vel liet los, genadig, ordentelijk. Voorspeld: kinderen (drie), teckels (twee), bridge, anjers, Verzamelde Werken, testament. … [Lees meer...] overGedicht: Hugo Claus • Ontdubbeling

De verstandige dolfijnen Dolfijnen woonden lang geledenin Kiev, Kleef en andere steden. Ze hadden talk, thee en handen,en consuls in de meeste landen. Maar één dolfijn vond eerst het kruiten toen zelfs de atoombom uit. … [Lees meer...] overGedicht: Leo Vroman • De verstandige dolfijnen

Kom haastig! 'Kom haastig, Jezus!' bidt de predikant.'Ja, Amen,' zegt een boer, 'wil spoedig komen!Maar na de oogst, want van m'n nieuw stuk landheb ik nog nooit de opbrengst waargenomen.' 'Ja, Amen,' zegt Mevrouw, 'maar mag ik voorDe bontjas die ik gisteren zag hangenEerst sparen en hem aandoen, als het KoorEen avond geeft in 'Christ'lijke Belangen?' … [Lees meer...] overGedicht: Okke Jager • Kom haastig!

Voorjaarsochtendzang Gelijk de grootvorst bij het ochtendgloren in dolle vreugde ronddanst op 't gazon van 't zomerlustoord, voordat hij begon den staatsraad over 't wetsontwerp te hooren -hoe kan natuur het menschenhart bekooren! - zoo speelde thans nabij de nymphenbron de blijde koekoek, zingend wat hij kon, wijl uit zijn ei een jonge gladvink was geboren. … [Lees meer...] overGedicht: N.E.M. Pareau • Voorjaarsochtendzang

Vorige week is Mischa de Vreede overleden. Ze schreef veel romans, maar ook poëzie. Heel mijn korte leven lang. heel mijn korte leven lang een en twintig oude jaren heb ik mijzelf verbeterd heb ik mijzelf bebouwd alles alleen genoten alles alleen geleden heb ik met mijzelf geslapen in een eenzame vredige nacht heb ik mijzelf omhelsd in het donkere zoetige water wie wil … [Lees meer...] overGedicht: Mischa de Vreede • Heel mijn korte leven lang

Hans Faverey: het eerste en het laatste gedicht uit de cyclus ‘Chrysanten, roeiers’uit de bundel Chrysanten, roeiers. De chrysanten,die in de vaas op de tafelbij het raam staan: dat zijn niet de chrysantendie bij het raamop de tafelin de vaas staan. De wind die je zo hinderten je haar door de war maakt, dat is de wind die je haar verwart;het is de wind waardoor je … [Lees meer...] overGedicht: Hans Faverey • Chrysanten en roeiers