Epifanie Heet ijs snelt (schijnt het) doorhaar aderen, haar beenderen brekenvlees beeft, de adem stokt, de lenden stekenzweet parelt op poriën, zekervóór een dergelijk werkvlees met vlees doorstoken enbeenderen gekneed, geraamtes krakendgetweeën aaneengeklonken, gebroken, éénsmeltend stollend magma te maken.Onder uw striemen en smaden begeeft zij ’tstom en schreeuwend, haar … [Lees meer...] overChristine D’haen • Epifanie
Gedicht
Ida Gerhardt • Ontwaken
• Gister in 1997 overleed Ida Gerhardt. Ontwaken In de hééle vroege dagving de merel aan te zingen,met een vlijmend-zoet doordringenvan wat diep verborgen lag. Ving de merel aan te zingen, —en ik wist: wij waren beidenin ons samenzijn gescheiden,toen ik roerloos luisterend lag. In de hééle vroege dagzong de merel van ons beiden, —alles wat ik had verzwegen;zong … [Lees meer...] overIda Gerhardt • Ontwaken
Anna Achmatova • De vrouw van Lot
•• Het pas verschenen Gedichten van Anna Achmatova is een eentalige heruitgave van de tweetalige uitgave uit 2007. De vertaling is van Margriet Berg en Marja Wiebes. De vrouw van Lot En zie, de rechtvaardige werd door Gods bode,Groots, stralend, door ’t zwarte gebergte geleid,Maar angst sprak zijn vrouw aan en leek haar te noden:‘Je kunt nu nog omzien, er is nu nog … [Lees meer...] overAnna Achmatova • De vrouw van Lot
Idwer de la Parra • Dit straatje
Uit Vlerk, de nieuwe bundel van Idwer de la Parra. Dit straatje Een kromme, met leien in luwtes bemost,met soms een wanhopig verdomme dat verder dan spouwloze muren draagt, de wind wordttot buigen bewogen, de zangklok door meeuwen bevangen, de schemer gejaagd, en aan het lichtkomen krakken, verzonken kasseien en stoepranden uit hun verband geraakt — de … [Lees meer...] overIdwer de la Parra • Dit straatje
Clara Haesaert • De man
De Man Verrukkelijke vrouwin volle overgavevan geest en hart en bloedaan mij steeds vastgeklampt.De kamer is een wereldmijn hand een groots genotmijn mond een open wonde.Wij kennen maar één God:de honger om dit broodmet bloed en wijn gestampt,met eenzaamheid doordesemd,gekruid met pijn en nood.Wij kennen maar één God.Wij horen vogels zingen,wij ruiken, tasten, drinken,wij … [Lees meer...] overClara Haesaert • De man
Clara Haesaert • met terugwerkende kracht
met terugwerkende kracht harpijals feeks werd ik geborentot feeks werd ik gedooptmet verbrande vleugels de wereld ingeworpendoor het vuur weer tot leven gewektingegaan tot de heerlijkheidtussen het licht en de duisterniskwamen de ontelbaren in de blinde vlekopnieuw tot spraakverwarringopnieuw geborenmet terugwerkende krachttot engel herborentot de zuiverheid teruggebrachttot … [Lees meer...] overClara Haesaert • met terugwerkende kracht
Gerrit Achterberg • Majesteit
Majesteit Een lichaam, door geen lied te deren,heeft zich ontvouwen in mijn zingen.Voordat mijn woorden haar bezeerenvlucht zij tusschen de zinnen;voel ik haar langs het rhythme scherenen in de rijmen binnendringen,tot zij de beelden gaat regeerenen naar haar strenge leden dwingen;— zij zal mij haar gelaat toekeeren,maar onzegbare herinneringendoen haar in ’t einde nog … [Lees meer...] overGerrit Achterberg • Majesteit
Koos Speenhoff • De vegetariërs!
De vegetariërs! Vegetariërs zijn mensen,die de mensen anders wensen,daarom eten zij slechts planten,net als grote olifanten;Zij zijn bang van dooie koeien,want die kunnen niet meer loeien.Beesten doden om te eten,noemen ze van God vergeten.’t Is zo deftig en zo fijnvegetariër te zijn! In hun reine restauratie,is voor arm en rijk een plaasie,overal, tot in de keuken,hangen … [Lees meer...] overKoos Speenhoff • De vegetariërs!
Daan Zonderland • Geen ootjes
Geen ootjes, s.v.p. Gij waart de lust van mijn leven,O vrouw, die ik niet meer bemin.Ik heb u alles gegevenEn maakte u tot mijn vorstin. Ik gaf u een zilveren badkuip,Robijn gaf ik u en smaragd.Doch gij hebt al mijn geschenkenNaar de bank van lening gebracht. Gij hebt mij links laten liggen(Waar onze matras het meest kraakt).Gij hebt mij in 't ootje genomenEn van alles … [Lees meer...] overDaan Zonderland • Geen ootjes
Willem van Iependaal • Fire up!
Fire up! Boem!… en een slordig bonk oceaanKomt in de ouë z'n laarzen staan.Sop je jatten en sar je pruim,Voer de bonken en vocht de kruim,Lens de bunker en leeg je schop,Open je vuren en fire up! Pats!… en nog een lap zout!… sta vast!Eeuwiggietgloeiend, wat stoot die kast.Slaak je godver en sleis je vuur,Maak het de slak op roosters zuur!Ruim-en rakelen!… Nog een … [Lees meer...] overWillem van Iependaal • Fire up!
Paul Snoek • Zeptunus (of wat anders)
Zeptunus (of wat anders) Om te zwemmen in een zee van asbestof om de brandende leer der bestuivingte verkondigen, moet men om zich heende brede greep van de wateren voelenals een kringspier van gekwelde kwallen,als een zomerworstelaar. En kalm, als op het voorhoofd van slachtveede slagpin. Want iets na het uur waarop de avondvoor nachtzwemmers invalt, voorblonde joden … [Lees meer...] overPaul Snoek • Zeptunus (of wat anders)
Paul Snoek • Ballade van een generaal
Ballade van een generaal Rood van roem en vet van nederlagenstaat de zich met dampend waterwassende generaal voor het raamvan zijn enige kamer. De vrouwen van zijn loopbaansneden aan twee zijden,want zijn buik is behaardmet kussen van zwaarden. Neerslachtig laat de generaalzijn mannelijke borsten, tijdenseen veldtocht in Europa opgedaan,gelaten hangen. Nat van water … [Lees meer...] overPaul Snoek • Ballade van een generaal
Paul Snoek • een skalp
een skalp toen de mens nog was geelgroeneen wandelende plant op voetenop omgekeerde zonnebloemenmet een meloen als waterhoofdwaren zijn woorden stukjes zon,glimlachjes. nu zwemt alles in gewichtig water.kleuren weiden gevaarlijken ik die de aarde had willen vindenals een zeester,vond een versnipperde parel. voor mij zijn alleen de sterrenveel ouder geworden.de aarde … [Lees meer...] overPaul Snoek • een skalp
Jeroen Messely • Friedrich
• Uit Nieuwe zwanenzangen, de nieuwe bundel van Jeroen Messely. Friedrich (1832)* Als het morgenrood gaat bloeden(en het grauwe maanlicht minacht)broeden de zwanen als dode witte mannenop snode plannen en knakkenhet riet maar breken het nooit Zij krijsen niet als meeuwenHappen zelden naar een tweede ademDuiken niet als vissen naar de bodemom te geloven in innerlijk … [Lees meer...] overJeroen Messely • Friedrich
Lilian Zielstra • Advies van een mennoniet
• Uit Mijn dochter draagt een steen, de nieuwe bundel van Lilian Zielstra. Advies van een mennoniet En als ik dan, ten einde raad, troost zoekop internet, advies, iemand die zegt hoehet allemaal moet, dan fluistert zij haarbezweringen in mijn oor, ze zegt: listen en ze citeert Psalm 127:3, legt uit dat jedienstbaar moet zijn en hoe je een goedeovenschotel op tafel zet, … [Lees meer...] overLilian Zielstra • Advies van een mennoniet
Ankie Peypers • De bomen voor het koffiehuis
De bomen voor het koffiehuis De bomen voor het koffiehuiszijn koffiehuizen voor de mussenzij schuilen samen op de takkenen gekwetter klinkt zinledig tussenhet muziekje van de bladerkruin Zij vliegen langs het raam en denken:de stoelen in het koffiehuiszijn de bomen voor de mensendie samenschuilen verder van hun nestdan wij woorden ver van de wind verloren tussenhet … [Lees meer...] overAnkie Peypers • De bomen voor het koffiehuis
Rogi Wieg • Een kleine vogel
Een kleine vogel In de stilte klinkt ineens het geluidvan een kleine vogel. Dan wordt het weer stil.Maar de oren van de mens blijven gespitst,want de vogel zou opnieuw kunnen fluiten,niemand verwacht echt iets, tenslotte gebeurt ermeestal zo weinig, het blijft stil, ook in de nacht,en de vogel weet niets van het bestaan van de mens,het diertje heeft nauwelijks … [Lees meer...] overRogi Wieg • Een kleine vogel
Frans Bastiaanse • ’t Tijdloze en ’t tijdelijke
't Tijdloze en 't tijdelijke De dennen wiegen de eeuwig groene kronenIn 't zachte blauw, dat aarde en al omspant,En in de diepte voor ons ligt het land,Waar duizend nijvren hof bij hof bewonen: Hier drijft een landman met de kracht'ge handDe vore' in de aard, die tijd en arbeid lonen,Oogst reeds een ander 't ooft welks rode konenDe almachtige zomerzon heeft rijp … [Lees meer...] overFrans Bastiaanse • ’t Tijdloze en ’t tijdelijke
Frans Bastiaanse • De Vecht
De VechtEr ligt een landhuis aan de stroom, verlaten;Verbleekt, met donkre luiken, staart het blind,En laat de stroom, die eenzaam voortglijdt, pratenEn luistert niet naar 't fluist'ren van de wind. Maar vroeger, toen Hoogmogenden der StatenDaar in de zomer poosden van 't bewind,En staat en krijg voor huis en vreê vergaten,En kind'ren stoeiden over 't melkwit grint, Toen … [Lees meer...] overFrans Bastiaanse • De Vecht
Frans Bastiaanse • Haar antwoord
Haar antwoord Wanneer zal de ure zijn, dat gij als bruidMet mij zult staan in wit-satijnen kleren?“Wanneer de stromen naar hun bronnen keren,De raaf het lied der nachtegalen fluit.” Had gij mij dan niet lief in vroeger tijd,Was dan Uw hart niet naar mijn hart genegen?“Mijn hart was vól van U, maar heeft verkregenTot loon alleen leed, leed in eeuwigheid.” Kan dan het … [Lees meer...] overFrans Bastiaanse • Haar antwoord
Jan Emmens • Vogel
Vogel De bomen kregen een betekenisdie zij nog zacht gebarend wilden weren,maar ’t noodlot was niet meer te keren:een vogel streek klapwiekend in de wildernisvan takken neer en nu hij roerloos zit(het licht wordt zo benauwend wit),denk ik aan dood, verrotte geur van blaren,hetzelfde zijn op steeds dezelfde plaats …Hoe komt wie vliegt ooit tot bedaren,en wie niet vliegt ooit … [Lees meer...] overJan Emmens • Vogel
Hieronymus van Alphen • Het goede voorbeeld
Het goede voorbeeld Vader leeft met onze moederaltoos vergenoegd en blij!O, hoe lieven zij elkander,nimmer knorren zij als wij. Toont er een iets te verlangen,dan zegt de ander: dat is goed.Moeder is het best tevreden,als zij iets voor vader doet. Vader poogt altoos te weten,wat de wens van moeder is,en hetgeen haar moet vervelen,geeft aan vader droefenis. Vader gaf … [Lees meer...] overHieronymus van Alphen • Het goede voorbeeld
Jaap Fischer • Sprookje
•• Jaap Fischer. (‘Sprookje’ gezongen). Sprookje Een koning had eens vijf zonenen een prinses.Zij nu had goudblonde lokkenen ogen als meren die niet konden jokkenEn ze was de jongste van de zes. Maar, deze prinses was huwbaar,vaak gingen de koning en zijn zonen vroeg op padEn dan joegen ze de hele dag,terwijl zij thuis te dromen lagen wachtte op ze-wist-niet-wat. En … [Lees meer...] overJaap Fischer • Sprookje
De Schoolmeester • De leeuw
De Leeuw Een leeuw is eigenlijk iemand,Die bang is voor niemand,Zijne ogen en zijn neusZijn groter dan die van een reus;En zijn muilIs een ware moordkuil;Met zijn klauwIs een leeuw geweldig gauw;Met zijn staartGooit hij een schutter van zijn paard;En met zijn tandenDurft hij de hele schutterij wel aanranden.Enfin, hij is altijd het verscheurendste beestOnder de dieren … [Lees meer...] overDe Schoolmeester • De leeuw
Jan Luiken • ‘T onordentelyk huishouden
'T onordentelyk huishouden Nieuwsgierigheid leend uwe ooren,Men zal u hier wat vreemds doen hooren; Gy denkt niet wat, noch weet niet hoe:Daar is een Huis aan geene wegen,Aanzien'lyk en plaizant gelegen, Daar gaat het wonderbaar'lyk toe.Men kookt en smookt er alle dagen't Geen lekker is tot welbehaagen' Het beste van de Markt en Hal:En deze aangenaame spyzen,Zo … [Lees meer...] overJan Luiken • ‘T onordentelyk huishouden
