Over de zwakheid van het verenkelde Als een zeevaarder die denkt te bewijzen plantend zijn vlag in 't zand het recht van macht over 't onnooz'le volk waar zijne reizen hem tot hun onheil hebben heengebracht - zoo doet hij, die zijn machtwoord luid laat rijzen, boven den wil van een geheel geslacht, vergetend dat gezamenlijke wijzen alleen, de schoonheid paren aan de … [Lees meer...] overGedicht: Henriette Roland Holst • Over de zwakheid van het verenkelde

• Gister 150 jaar geleden overleed Jacob van Lennep. Het onderstaande gedicht is nooit ter publicatie bedoeld geweest. Gij vergt mij, dat ik zingen zal, Dat heb ik nooit geleerd : Mijn keel is schor en ik wat mal; Maar als je 't toch begeert, Welaan, zoo luistert naar mijn lied; Maar 't zingen is mijn ambacht niet, En zoo je dit niet aan en staat, Loopt dan waar 't … [Lees meer...] overGedicht: Jacob van Lennep • Gij vergt mij, dat ik zingen zal

• Vandaag 150 jaar geleden overleed Jacob van Lennep. 'Aan een roosje' werd bij zijn leven niet gepubliceerd. Aan een roosje Zachtgekleurde lentebloesem, Die Selindes borstjes kust, Die zoo mollig op haar boezem Tusschen donzen peulen rust! Aartig roosje, versch ondoken*, ware uw zalig lot het mijn’, Lag ik ook zoo neergedoken Tusschen 't dubbel halssatijn, 'k Lei … [Lees meer...] overGedicht: Jacob van Lennep • Aan een roosje

Zonnewende Een blomken heb ik staan, nabij me, in de oude boekenzale, dat altijd, naar den dag toe, keert zijn' blaârkes, altemale; het wenden mag ik zus of zoo, dat ik begere volgt het noo*, en ‘t zoekt, weerom naar mij gericht, nog altijd liever ‘t zonnelicht! … [Lees meer...] overGedicht: Guido Gezelle – Zonnewende

Blinde verliefdheid Een gesprek Ik: Och vriend, och laat u raden: zie af nog van die meid. Hij: Dat is: zie af van t leven? Gij vergt geen kleinigheid. Ik: Ze heeft een slecht karakter; vraag het aan iedereen! Hij: Dat zij niet schoon zou wezen, hoorde ik nog van geen een. Ik: Ze ziet met lachende oogen al, wie maar jong is, aan. Hij: Dan doet zij als de sterren, die … [Lees meer...] overGedicht: J.J.A. Goeverneur – Blinde verliefdheid

• In het lange gedicht Lilith wordt eerste mens Adam verliefd op zijn moeder Lilith, die is verstoten door Jehova. Uiteindelijk keert Lilith terug bij Jehova, nadat zij bedongen heeft dat Adam een vrouw krijgt naar haar evenbeeld. In het onderstaande fragment vindt Adam Lilith slapend in de nacht na de eerste dag. ‘Wie is 't, die Lilith's heilge rust komt storen, Wiens … [Lees meer...] overGedicht: Marcellus Emants – Lilith (fragment)

Er zijn er, die van 't Leven eischen durven, Zoo of ze er, vóor den koop, 'n kontrakt meê sloten: Het Leven mag hun geen blaauw oogje stooten Voor 'n grapje, of 't heeft het glad bij hen verkurven. Zij vliegen 't aan: zij wouden 't bij de lurven Nemen en mores leeren: zij begrooten Daaglijks hun klachten, of hun geene ontschoten: 't Leven is zot! leit in hun mond … [Lees meer...] overGedicht: Albert Verwey – Er zijn er, die van ’t Leven eischen durven

Sanskriet? Mijn ziel is een gesloten boek; ik geef Aan wie 't mij vraagt zoo licht den sleutel niet. De tijd is ver, toen 'k mij verleiden liet Tot zoet vertrouwen, waar ik thans voor beef: Toen ik dien sleutel leende voor een lied, Een lieven brief, dien meisje of knaap mij schreef, Een traan, die warm in droomende oogen dreef.... Wat baatte 't hun? - Zij kenden … [Lees meer...] overGedicht: Hélène Swarth – Sanskriet?

Proeve van minnezangen en idyllen van Hendrik Tollens is een van de nieuwe titels in de DBNL van deze maand. Egon en Licida Herder Egon, vlug en aartig, Ging van Licida verzeld, Weidend beider blanke kudden, Koutende langs 't groenend veld. Egon praatte 't schoone meisje Snaaksche herdersgrapjes voor; En de jonge lieve schoone Was ten eenemaal gehoor. Beiden … [Lees meer...] overGedicht: Hendrik Tollens – Egon en Licida

De doornekroonbloem Toen Jezus aan ’t kruis hing, op Golgotha’s top, Toen hief onder ’t kruis een kleen bloempjen zich op, En ’t blonk er, als waren de blaadren bedauwd Met vonklende droppen van ’t zuiverste goud. De rechterhand Gods, zoo verscheurd en doorwond, Verhief zich ter plaatse, waar ’t bloemetjen stond; Daar leekte van boven een purperen drop, En ’t … [Lees meer...] overGedicht: Jan Poelhekke – De doornekroonbloem

Staren door het raam Er is een leven in wat bewegen, de takken beven een beetje tegen elkaar. Een even beginnen schudt elke boom: een bezinnen dit, een schemeren gevend van eerste denken, met loome vingers gaan zij wenken wenken, wenken, brengen uit een vreezend meenen nauw geuit. … [Lees meer...] overGedicht: J.H. Leopold – Staren door het raam

Mannelijke jaren Allegorie Gelijk 't voorzichtig, langzaam, Wiskunstig uitgereekend, Oplettend voorwaarts treden Des welberaden kunstnaars Op 't strakgespannen lijnkoord, Zoo is de tred en wandel Des mans in rijpe jaren Op 't pad van 't menslijk leven, Dat zonder kronkelbochten Rechtuit voor zijne voeten Langs gladgebaande wegen Onfeilbaar open liggend, Hem … [Lees meer...] overGedicht: Paulus Strick van & tot Linschoten – Rijpe jaren

Jeugd Allegorie Gelijk de onzekre schrede Van d'onbezonnen waaghals Op 't neêrwaarts kromgebogen Bedrieglijk slappe danskoord, Zo is de tred des jonglings Op 't smalle pad des levens, Dat, bevend van den donder Van 's aardrijks ingewanden, Hem onder zijne voeten Begeeft, en neêr laat ploffen. … [Lees meer...] overGedicht: Paulus Strick van & tot Linschoten – Jeugd

Wat de schoonheid der Parijsche vrouwen over het algemeen aanbelangt, waaromtrent men het vrij wel eens is, dat dezelve minder lang stand houdt, dan in noordelijker landen, zoo heb ik daarover menig verschillend oordeel gehoord. Zij zijn voor het grootste gedeelte brunettes: diegene dus, welke met een onzer voortreffelijkste Dichteressen uit de vorige eeuw instemmen, waar zij … [Lees meer...] overGedicht: Bruin boven blond & Blond boven bruin