'Paradise regained' was in 1993 een van de tien favoriete gedichten van Anna Enquist. 'Paradise regained' De zon en de zee springen bliksemend open: waaiers van vuur en zij; langs blauwe bergen van den morgen scheert de wind als een antilope voorbij. zwervende tussen fonteinen van licht en langs de stralende pleinen van 't water, voer ik een blonde vrouw aan mijn … [Lees meer...] overGedicht: Hendrik Marsman – ‘Paradise regained’

'Zwevende claim' was in 1993 een van de tien favoriete gedichten van Anna Enquist. Zwevende claim Ge zijt bij stroken in de mist betrokken. Een dunne wereld tussen u en mij heeft verderop zijn vage overzij, met staten waar het donker is gebroken tot schijngebouwen, los van make lij, en lichte neteldoeken tunnels lokken. … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Achterberg – Zwevende claim

1914 Toen de oorlog uitbrak, was ik nog klein. Mijn vader zocht zijn oud soldatenpak Van zolder uit een doos vlak onder 't dak, En wij brachten hem samen naar de trein. En ik wist niet, waarvoor dat was. En toen Vroeg ik het aan mijn moeder. En ik hoorde, Dat nu de soldaten elkaar vermoordden. Mijn vader ook? Die zou dat toch niet doen - … [Lees meer...] overGedicht: Muus Jacobse – 1914

Download het e-boek Vijf Russen, met alle door Hans Boland vertaalde gedichten van vorige week.   Ontmoeting Opnieuw moesten wij, noodlot, op een stille morgen in maart elkaar zien staan, de straat waar zij stond achterin, voor ik, de handen langs de vensterbank, voorbij het holle der portieken, haar tegenging, ontving wat zij tot het midden had … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Krol – Ontmoeting

'De laatste dagen van de zomer' was in 1993 een van de tien favoriete gedichten van Anna Enquist. De laatste dagen van de zomer Trager de wespen, schaarser de dazen groenvliegen grijzer, engelen gene, niets dat hier hemelt, alles brandt langer dit zijn de laatste dagen, men schrijft de laatste stilstand van de zomer, de laatste vlammen van het jaar, van de … [Lees meer...] overGerrit Kouwenaar: De laatste dagen van de zomer

'Twee wintergedichten' was in 1993 een van de tien favoriete gedichten van Anna Enquist. Twee wintergedichten 1 Alle bomen zijn dood in de dorpslaan. Er staat winter klaar om zijn werk te beginnen. Nog heeft hij niet ontbloot de witte zeis van het einde van weer een jaar: hagel, sneeuw en ijs. Maar zijn hand op de schede ligt al gereed. Nu rijden de … [Lees meer...] overGedicht: Willem van Toorn – Twee wintergedichten

'Radiobericht' was in 1993 een van de tien favoriete gedichten van Anna Enquist. Radiobericht Te Grave beneden de sluis voorbij de zware deuren mag mij het water sleuren en kantelen met geruis. - Grave beneden de sluis. 'Wij geven de waterstand.' … [Lees meer...] overGedicht: Ida Gerhardt – Radiobericht

'Kijk!' was in 1993 een van de tien favoriete gedichten van Anna Enquist. Kijk! Zon. Vang hem die ik elke nacht kwijtraak bij dag waarin ik nooit meer met hem loop en zeg dat hij hier komt. Dat hij nog eenmaal zijn gezicht neerlegt in mij met scherpste naalden, jodiumtinctuur, een vogelveer waarop salpeterzuur; merk dat hem doof uitspaart. … [Lees meer...] overGedicht: Eva Gerlach – Kijk!

De ruiter van het landgoed Paawe De ruiter van het landgoed Paawe nam zijn oude schimmel uit de kast Langzaam ging de rit naar Jawe langs de haver naar de bleke grauwe stad Als ik weerkom zei de ruiter is de zon een kleine knop is het landgoed Hindemith … [Lees meer...] overGedicht: Werner Verstraete – De ruiter van het landgoed Paawe

Anekdote De gracht een lasso om het eng plantsoen, (alsof zich zo het paradijs liet vangen!) – er zijn wat trotse bomen blijven hangen, gevangen in een kluit ontkleurend groen; en zelfs een bank, een uitgesproken bank! met twee zich minnenden, wier monden kleven in een verband dat, opgevat als leven, het voorwerp werd van hun oprechte dank. … [Lees meer...] overGedicht: Max de Jong – Anekdote

Spoeddebat Je zou je regelrecht in Artis wanen: een kleine kikker kwaakt en blaast zich op, luid toegejuicht door kippen zonder kop, de ezels huilen krokodilletranen. Een zevenslaper zit discreet te snurken, een zwartekousenkraai krast ach en wee, de ratelslang heeft weer eens geen idee, maar wijt in stilte alles aan de Turken. Ziedaar een blik in 's lands … [Lees meer...] overGedicht: Jan Boerstoel – Spoeddebat

Binnenhof Het stille hart van wervelwinden in dit glas water, Nederland, waar ik mij steeds terug moet vinden naast dagtoerist en demonstrant. Bestaat dit echt of zijn wij spoken, figuren dansend hand in hand, gedurig in koud vuur ontstoken door woorden van dor zand? Ga maar bij dichter, boeren kijken: hun taal, hun grond, vast in de hand. Hier blijft de … [Lees meer...] overGedicht: Aad Nuis – Binnenhof

Lente Voorzichtig beginnen te spelen binnen een groenende koelte de bloemen met name te groeten en van harte te ontsluiten aarzelende kamers. Het brood met elkaar te delen, de koele beekval te voelen. En in de avond te wachten de bevende witte vlinders; de kamperfoelie gaat open. Ida Gerhardt (1905-1997)   Ida Gerhardt: genootschap • dbnl • kb • … [Lees meer...] overGedicht: Ida Gerhardt – Lente

Eerste lentedag Weer de lente. De verbijsterde oogen, Falende in het winters bleek gezicht, Zien de huizen en de bruggebogen Op en neer gaan in het wankel licht. Zien en zien niet door de duizelingen Van de weer oneindige rivier; Zon en water kruisen daar hun klingen En het hart is bonzend en niet hier. Weer een lente en de haar bitter-eigen Zilte geur, die … [Lees meer...] overGedicht: J.C. Bloem – Eerste lentedag

Vallende vliegers Brekende vleugels - zee — en lucht, de zon vliegt, aan zijn open raam, wij zijn niet vrij genoeg gevlucht, nu — een, twee, drie dan, in Gods naam. Het laatste werk — sluit alles af, zet alles stil, geruischloos zal de rouw zijn aan ons haastig graf na 't kort geweld van dezen val. Geef mij je hand, hier is de mijn' tot aan den laatsten zwaren … [Lees meer...] overGedicht: A.J.D. van Oosten – Vallende vliegers

A. Marja zou vandaag 100 zijn geworden. Artistiek Bureau staat erbij stil. Homo sapiens Ik ben bijna mens en leef daarnaar, ik ben altijd intens wat ik ervaar: ik ben het blik dat wordt gedeukt ik ben het lid dat zich verstuikt … [Lees meer...] overGedicht: A. Marja – Homo sapiens