In de naoorlogse jaren was Ellen Warmond (1930-2011) een geliefde dichter. Vanaf haar debuut Proeftuin (1953) wist ze haar soms duistere wereldbeeld te vertolken in toegankelijke en vaak geestige gedichten. Ze was een bijzondere stem in de literaire wereld: ze was behalve terughoudend en introvert, hoogst eigenzinnig.Geef niet mee! vertelt haar levensverhaal. Van een subtiel … [Lees meer...] overVerschijnt binnenkort: Geef niet mee! Een biografie van Ellen Warmond
Ellen Warmond
Ellen Warmond • Sommen
Sommen 1 Belegging van het niets– het negatief bezit –geeft nog de hoogste rente urenlang berekenend gepraatbewijst niet dat men beter zwijgt wiskundig zeker zijn van nee-kwadraaten toch nog hopen dat je er geen nul uitkrijgt. 2 Materie miezertmiddeleeuws vermomddoor het heldere denken mathematisch molm maakt 2berekenbare onbekendentot 1 onberekenbare … [Lees meer...] overEllen Warmond • Sommen
Ellen Warmond • Het egocentrisch heelal
Het egocentrisch heelal Zeggen wij woorden, gedichten.bedoelen wij: mensen, gezichten.Wij sprekeneen dubbele taal:iedereen, allemaal,eeuwigheid, overal,betekenen: jij en ik,ademval,ogenblik. ••• Excuus Om het inoperabel tekortvan gebaren die onvoltooiden gedachten die verzwegenblijven om alles wat nooitkan worden prijsgegevenberoep ik me op het gedichtals machteloos … [Lees meer...] overEllen Warmond • Het egocentrisch heelal
Ellen Warmond • Hier dan de wereld
• Een gedicht van rond 1960 van Ellen Warmond. Hier dan de wereld Hier dan de wereld: een koude ruimtedie wij slechts vullen met warmte, met streling,speel dat wij twee zijn, andere eenling,ontsta of verga, maar stamij bij. want zonder gewicht van liefde zijn wijzonder gezicht, zonder zwaarte,weerloze vlokken, vezels, veren,door holle wind bewogen, bewegend wel, maar … [Lees meer...] overEllen Warmond • Hier dan de wereld
Ellen Warmond • Zingende
Zingende Wat doet de mens die tussen velenals een oude leeuw achter zijn tanden woontin de kromme kooi van zijn tijden zijn nagels voelt splijten van spijt die plotseling aan zijn sterven merktdat hij nog leeft maar wordt bedolvenonder de bombast van het veelvoud die ziet dat hij een huid bezit maar onbezieldeen tong die tussen lippen knieltmaar zonder … [Lees meer...] overEllen Warmond • Zingende
Mama, kijk, met voetnoten
Het nieuwe boek van het Literatuurmuseum heet Lief museum. Je kunt er van alles uit leren over de ingewikkelde verstrengeling tussen de studie van de letterkunde en de letterkunde – een verstrengeling die geloof ik voor weinig andere vakgebieden bestaat. De casus is in dit geval die van de briefwisseling tussen Ellen Warmond, dichteres en lange tijd medewerker van het … [Lees meer...] overMama, kijk, met voetnoten
Ellen Warmond • Changement de décor
Changement de décor Zodra de dag als een dreigbriefin mijn kamer wordt geschovenworden de rode zegels van de droomdoor snelle messen zonlicht losgebroken huizen slaan traag hun bittere ogen open sterren vallen doodsbleek uit hun banen terwijl de zwijgende schildwachtennachtdroom en dagdroom haastigelkaar hun plaatsen afstaanlegt het vuurpeloton van de twaalfnieuwe uren … [Lees meer...] overEllen Warmond • Changement de décor
