Neerlandistiek

Online tijdschrift voor taal- en letterkundig onderzoek

gedicht

Johannes Reddingius

door 2 Reacties

Deze week een mini-podcast over de dichter Johannes Reddingius. Kees van Kooten bedacht ooit de term "gewoonmooi", en ik kan geen andere dichter bedenken op wie deze term meer van toepassing is dan op Joannes Reddingius (1873-1944). Deze in Deurne geboren schrijver was de broer van de zangeres en componiste Aaltje Noordewier-Reddingius, een beroemdheid in het begin van de … [Lees meer...] overJohannes Reddingius

KORTING KORTING KORTING

door Reageer

De komende maanden zit ik heel vaak in de trein van Utrecht naar Nijmegen, en hopelijk even vaak in de trein terug. Ik heb besloten dat ik die tijd deels gebruik voor een experimentele aanpak van een belangrijke vraag: waarom leest een volwassen mens eigenlijk gedichten? Het valt me op dat die vraag eigenlijk zelden beantwoord wordt, zeker niet in besprekingen van dichtbundels. … [Lees meer...] overKORTING KORTING KORTING

Het verzonken Oud-Staavren van Piet Paaltjens

door 2 Reacties

In het jaar 1867 schreef de Nederlandse dichter Piet Paaltjens, een pseudoniem (of zelfs alter ego) van François Haverschmidt, zijn beroemde en melancholische dichtbundel Snikken en Grimlachjes. In deze bundel zit een zestal gedichten dat bij elkaar hoort: de Friesche poëet, geschreven in 1852. Daarin lezen we hoe een diepbedroefde dichter in een vlaag van depressie van de … [Lees meer...] overHet verzonken Oud-Staavren van Piet Paaltjens

Gedicht: Ingmar Heytze • Gemist worden

door Reageer

Uit Ik wilde je iets moois vertellen, de nieuwe bundel van Ingmar Heytze. Gemist worden Als je morgen weg moet kun je net zo goed ineens, wanneer er even niemand oplet, zijn verdwenen. Het is lente, je bent gastvrouw op een feest met wijn en bitterballen, iemand kletst tegen je aan, wordt onderbroken – je ziet je kans schoon, loopt de tuin in om te kijken hoe de man … [Lees meer...] overGedicht: Ingmar Heytze • Gemist worden

Gedicht: Marlene van Niekerk • Die uitlê van ’n dooie vleer

door Reageer

Gedicht van vandaag komt uit In de stille achterkamer. Gedichten bij schilderijen van Adriaen Coorte en Jan Mankes van Marlene van Niekerk (vertaling Henda Strydom). Het schilderij ‘Het vleermuisje’ van Jan Mankes, waar dit gedicht bij geschreven is, is hier te bekijken. Die uitlê van ’n dooie vleer is ’n soort heiligskennis, die hande kan nie oor die bors gevou, maar moet … [Lees meer...] overGedicht: Marlene van Niekerk • Die uitlê van ’n dooie vleer

Gedicht: Hans Dekkers • Een zonbeschenen strogeelroze ksar in Tunesië

door Reageer

Uit: De bedwelmingsman verroert zich, de vierde bundel van Hans Dekkers. Een zonbeschenen strogeelroze ksar in Tunesië tijd, een asvlakte, in het brandpunt van het tumult van jaren, midden op dit plein, verrijst een fenix van ongeldig, opnieuw beleven hier is de geur van stof en munt geen materie maar een rozig beeld de zon die lui tegen een muur van adobe is gaan … [Lees meer...] overGedicht: Hans Dekkers • Een zonbeschenen strogeelroze ksar in Tunesië

Gedicht: Peter Holvoet-Hanssen • Toegankelijk gedicht

door Reageer

Uit Blauwboek. Gedichten voor de grote reuzin, de nieuwe bundel van Peter Holvoet-Hanssen. Toegankelijk gedicht zoals de reuzin door het water waadt geef mij warmte en wifi vertel dan pas bij ijzerkruid met stevige stengel veerkrachtig tongblad de Legende van de Witte Slang de Legende van de Blauwe Slang geen goedgekeurd engagement of onschadelijke … [Lees meer...] overGedicht: Peter Holvoet-Hanssen • Toegankelijk gedicht

Gedicht: Sasja Janssen • Manieren van lopen

door Reageer

Manieren van lopen Wanneer het lakmoespapiertje in sterrenstof wordt gedoopt en altijd uitloopt in violet en hopelijk ootmoedig blauw, maar dat het er pas op aankomt met groen, geel, oranje of zelfs rood bij voorspellend vruchtbaar vooruit leven dan zijn de dagen en nachten ontkiemd. Als je van boven naar ergens beneden verdwaalt kun je niet zoals je moeder je … [Lees meer...] overGedicht: Sasja Janssen • Manieren van lopen

Gedicht: Remco Campert – Te hard geschreeuwd?

door Reageer

Afgelopen zaterdag werd Remco Campert 89. Te hard geschreeuwd? Nu Roland Holst oud geworden is en vierregelrijmen wisselt met Vestdijk, weggelopen demonen tracht terug te roepen, en men Voeten een belangrijk dichter vindt, wordt het tijd dat wij iets laten horen, een stem dwars door puinstof heen, die glipt door de spijlen van het bedskelet, die nooit de baard in … [Lees meer...] overGedicht: Remco Campert – Te hard geschreeuwd?

Gedicht: Mieke van Zonneveld – Desertie

door 1 Reactie

Desertie Er is geen leger of hij deserteert. Hij tekent de contouren van een onneembare stad en oordeelt: dat was dat. Er is een route door het duin die hij verzuimt te fietsen, bevangen door geklapte jaloezie. Hem wacht een stille hartstocht op die langs de halmen wuift. Een afgelegen meisje spreidt een kleed en rekt zich uit Zij weet zich opgelicht door een … [Lees meer...] overGedicht: Mieke van Zonneveld – Desertie

Gedicht: Aart van der Leeuw – Het zonnespel

door 1 Reactie

Het zonnespel Zacht daalde een zondagsrust, ik lei mij dromend In ’t geurig bloemgoud, dat de wei bemint, En voor mij rees, het groene veld omzomend, Een berg van beuken, wuivend op de wind. Ik zag hun toppen, beurtlings licht en donker, In vlammen opgaand en weer uitgeblust, Zich tot dit spel van schaduw en geflonker Alle gewillig lenen, onbewust. Doch ik, de … [Lees meer...] overGedicht: Aart van der Leeuw – Het zonnespel

Gedicht: Heiman Dullaert – Op gewiekte visschen in Amerika

door Reageer

Op gewiekte visschen in Amerika Men ziet, daar 't daglicht, hoog gerezen in zyn vlucht, De kringen* brant en blaakt, neervallen uit de lucht Oprechte* visschen, die, de gulzigheit ontvlogen Van roofziek zeegedrogt, en, zwakjes van vermogen Hun bloode wieken, als een toevlugt in den nood Die hun aan 't leven dreigt, gebruikende, in den schoot Van 't pynhout* vlug ter … [Lees meer...] overGedicht: Heiman Dullaert – Op gewiekte visschen in Amerika

Gedicht: Jacques Perk – Dag

door Reageer

Dag En over 't wak van pek, dat schijnt te schragen Het hol gewelf, waar langs een doodendans Van fakkelglansen spookt, voel ik mij dragen Door wagglend hout... 't licht dooft - 't is duister thans... Nu drijft de kiel, waar een albasten trans Zóo rijst, als zinkt het diep der waterlagen, - En uit de verte lokt een maanlichtglans, Een troost van medelij voor wie … [Lees meer...] overGedicht: Jacques Perk – Dag