September Blond lief, de laatste gouden dagen wuiven ten afscheid en wij achten 't niet, de bomen en de struiken dragen hun laatste tooi en in het riet schuilen de vissen en hun trage vinslag verraadt hen niet. Het wordt nu tijd ons te bezinnen; de bossen kleuren dieper bruin en lila herfstasters beginnen hun ijle bloeien in mijn tuin. … [Lees meer...] overGedicht: Koos Schuur • September

De zon ligt wit op de bladeren. Nooit eerder zinderde zomer zo tot onder het asfalt en tot in de voegen van de straat. Er hangen stenen in de lucht. Ik toets je nummer. Licht rolt in een schicht door vezels van glas, en licht voor een tel de ondergrondse torren bij. Geluid slaat in golven zwiepstaartend onder de wolken door, laat de duiven vliegen en de huid van het … [Lees meer...] overGedicht: Lans Stroeve • De zon ligt wit op de bladeren

Het oude huis verging; de muren verschrompelden tot puin en doken ál dieper samen naar de aarde. Versleten dagen riepen de uren moeizaam door vensters, waar gebroken luchtspiegeling ten hemel staarde. Over de scherven joeg de storm het zaad van woeker. Parasieten doorwoelden 't gruis van dor gesteente, en ring na ring bekroop de worm, wat giftge zwammen … [Lees meer...] overGedicht: Gerard Diels • Het oude huis verging

Uit de speciale uitgave Alledaagse ergernissen, waarin Eva Gerlach en Sasja Janssen gedichten schreven bij 50 foto’s van alledaagse ergernissen als hagelslag in de boter en een verkeerd opgehangen wc-rol, gemaakt door Bianca Sistermans. Vier van je handdoeken Handdoek over de deur in de tijd die klappert als ik opsta uit je holte in het matras, warmte in mijn … [Lees meer...] overGedicht: Eva Gerlach • Vier van je handdoeken

Het regent het regent en het regent die verhalen hoe de doden geleefd hebben op zulke dagen met de kleur van geen kleur terwijl iedereen zich vaster houdt in het hoofd en niemand iets roods tovert en het regent hoe een natte paraplu aanvoelt met dat vreemde aan hemel en het regent tegen de minuten aan met een berustend drinken en denken hoe de levenden de middag zin … [Lees meer...] overGedicht: Arie Gelderblom • Het regent

Melissa Dat nu dit eene zacht-herlezen woord Zoo diep mijn zwijgend mijmren kon ontroeren En tot die traag-vervaagde erinnring voeren Als had mijn luisteren haar naam gehoord. Dat was geluk: door angst noch lust gestoord Schreden wij over winters sneeuwen vloeren En spraken samen in een zoet vervoeren Van wat ons in dit leven had bekoord. … [Lees meer...] overGedicht: J.G. Danser • Melissa

Een huwelijksdicht Nu zal hij met een pak aan, bloemen erbij en zij in een jurk als een droom, in een warme zaal wat dingen beloven. Aardige dingen want aardige dingen wil iedereen horen, aardige dingen zijn schaars. Zult u altijd denken aan het meisje dat ze was voor ze u zag en u, zult u onthouden hoe hij verloren leek, maar aangenaam verloren? Bent u bereid … [Lees meer...] overGedicht: Ester Naomi Perquin • Een huwelijksdicht

De tusschenkomst Bij mijn tafel, toen de kamer donker werd, kwamen uit de voortijden twee gedaanten staan, en zij wezen op een kristal, roepende mij bij namen van wind en licht: de dood rees als een maan in mij. Maar ruischend kwam een derde en wees naar de rand wolken, die in het gouden westerraam lagen gedoofd: ik zag, en weedom om de puinen van de volken zonk in … [Lees meer...] overGedicht: A. Roland Holst • De tusschenkomst

Hooge deernis Deernis vervult in den nacht hen, die ontstegen zijn naar de toppen der aarde en peinzend neerzien over dit schaduwenrijk; wrevel noch weerzin kunnen zij langer meer voelen voor de bedrukten in de ravijnen waar de holle wegen zijn van de neerslachtigen, allen die klagend ontvielen aan de vervoeringen die ook hen eenmaal verrukten. Deernis over het wee … [Lees meer...] overGedicht: A. Roland Holst • Hooge deernis

Blonde Nina Blonde Nina, Wreede meisje, Waerom immer, Slaet ge uw blikken Onverschillig Op my neder, Wen myn harte Om uw weêrmin Angstig zucht? … [Lees meer...] overGedicht: Emmanuel Rosseels • Blonde Nina

De taiga IV ik sta zonder houvast het huis is leeg leeg en ruim een ruim: ik sta zo houd je vijanden zwijg me dood ik ben een maritieme grootmacht de schotwond een as tattoo genetische markers Astrid Lampe (1955) uit: De taiga zwijntjes (2015) ----------------------------------- Astrid … [Lees meer...] overGedicht: Astrid Lampe • De taiga

Regen Mijn lief in de grijze morgen stak paradijselijk af tegen het kamergraf en de gordijnen vol zorgen. Ik beet in haar zachte mond; toen bloeide zij langzaam open aan glanzige ogen en mond, doch sliep weer, bijna terstond. en nu is het weer de regen die herbegint zijn macht over mijn hart te nemen. Bertus Aafjes (1914-1993) uit: Het gevecht met de muze … [Lees meer...] overGedicht: Bertus Aafjes • Regen

Over de zwakheid van het verenkelde Als een zeevaarder die denkt te bewijzen plantend zijn vlag in 't zand het recht van macht over 't onnooz'le volk waar zijne reizen hem tot hun onheil hebben heengebracht - zoo doet hij, die zijn machtwoord luid laat rijzen, boven den wil van een geheel geslacht, vergetend dat gezamenlijke wijzen alleen, de schoonheid paren aan de … [Lees meer...] overGedicht: Henriette Roland Holst • Over de zwakheid van het verenkelde

Naar Dublin voor Philip Mechanicus Eén keer van Amsterdam naar Dublin gevlogen. Later schreef ik: Boven de Noordzee en de Engelse kust keek ik naar beneden en ik zag de landkaart uit de Bos Atlas: het woord Noordzee een beetje scheef gedrukt in het water en de namen van de kuststeden ook in de zee omdat er op het land geen plaats meer was. … [Lees meer...] overGedicht: K. Schippers • Naar Dublin

Reeën ik vroeg of je nog van me hield en je zweeg lange tijd tot je 'kijk', zei, 'beneden' daar stonden in langzaam en laaghangend licht twee reeën een ogenblik stil, toen vluchtten zij snel en gewichtloos het struikgewas in hier en daar werden bladeren geel dat was wat je daarna zou zeggen 'september, de herfst komt er aan' Miriam Van hee (1952) uit: De … [Lees meer...] overGedicht: Miriam Van hee • Reeën

Het precieze kind Onder het projectiescherm dat iets groter dan 1:1 een meisje laat zien dat pianospeelt zit een meisje dat kleiner dan 1:1 precies pianospeelt. Het gladde zwarte haar met een liniaal op de rug gesneden. Ze kan niet spelen en lachen tegelijkertijd. Kan iemand het nauwgezette kind naar huis brengen? Onder haar jurk komt een rode geplooide … [Lees meer...] overGedicht: Maria Barnas • Het precieze kind

De bleke man Ik ben een bleke man met bril, Die nog met alles moet beginnen. Al ben ik van gezonde zinnen, Mijn vrouw kus ik te kalm, te stil. Al heb ik geest, 'k kan niets verzinnen, 't Vers dat ik schrijf komt niet van binnen. Ik ben een bleke man met bril. Soms weet men mij voor iets te winnen, Soms weet ik wat men van mij wil: Maar juist als 'k van emotie … [Lees meer...] overGedicht: Jan Meulenbelt • De bleke man