De zon ligt wit op de bladeren. Nooit
eerder zinderde zomer
zo tot onder het asfalt en tot
in de voegen van de straat. Er hangen
stenen in de lucht. Ik toets je nummer.
Licht rolt in een schicht door vezels
van glas, en licht voor een tel
de ondergrondse torren bij. Geluid
slaat in golven zwiepstaartend
onder de wolken door, laat de duiven
vliegen en de huid van het paard
sidderen. Neem op.
Terwijl je voetstap over de stoep
klopt glinsteren ontboezemingen
op de kozijnen en blijf ik thuis en
schrijf recepten voor wat borrelen
gaat en heel lang broeien moet.

Lans Stroeve (1961)
uit: Leerling in de tijd (2007)

———————————–

• Lans Stroeve: website • rotterdamse dichters • vleugels
• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.