• Vandaag is het de verjaardag van Annie M.G. Schmidt. • Oeruitvoering 'Op een mooie pinksterdag' Op een mooie Pinksterdag Op een mooie Pinksterdag Als het even kon Liep ik met mijn dochter aan het handje in het parrekie Te kuieren in de zon Gingen madeliefjes plukken Eendjes voeren Eindeloos Kijk nou toch, je jurk wordt nat Je handjes vuil En papa boos … [Lees meer...] overGedicht: Annie M.G. Schmidt – Op een mooie pinksterdag

Paul Robeson zingt (vier stemmen en de stem van Christus) mijn hart is zwart mijn hart is rood mijn hart is hard mijn hart is dood     maar ieder hart... mijn hart is dood!     maar ieder hart... mijn hart is rood...     maar ieder hart     't zij hard of … [Lees meer...] overGedicht: Hendrik Marsman – Paul Robeson zingt

De koffergrammofoon uit de hongerwinter was het enige wapen dat ik had tegen het calvinisme van mijn inwonende tante die ouderwets zat te treuren of bladerde in haar krakende bijbel om ons jongens te troosten met een stichtelijk woord. Zij las: ‘Niets hebbende, alles bezittende’ (2 Cor. 6:10) en gluurde ondertussen naar de stamppot die mijn moeder van bieten had … [Lees meer...] overGedicht: Jaap Harten – De koffergrammofoon uit de hongerwinter

Top Naeff Top Naeff* was mijn beroemdste stadgenote. Maar wat ze schreef, vond Du Perron maar niks. En ik dus ook. Pas in de oorlog kwam ik via mijn verzen toch met haar in contact. Misschien wel onze laatste ‘grande dame’. Zo af en toe vroeg ze mij op de thee. En toen 'k ziek thuis lag kwam ze mij opzoeken en bracht dan vaak een pakje boter mee. … [Lees meer...] overGedicht: C. Buddingh’ – Top Naeff

Sprakeloos landschap De mensen worden uit het landschap weggenomen: wat een rust! vooreerst nog geen puinhopen, het licht is het licht dat er is op huizen als dingen naamloze bomen een klagende waakhond een jagende vos later naarmate het donker nadert steeds meer kraaien - Gerrit Kouwenaar (1923-2014) uit: Vallende stilte … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Kouwenaar – Sprakeloos landschap

Zomergedicht Van minder een stoel getimmerd, men gaat zitten onder een verbazingwekkend roerloze zon terwijl de dorpskinderen de vrede bezingen op hun blinkende brommers, terwijl de hemel ondiep is als water onder een roeiboot, terwijl men woorden laat drijven en zinken hoort men zich roepen, bloed valt uit de bomen men herkent zich, staat op om te … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Kouwenaar – Zomergedicht

Na een natuurramp Koel Karpathië bemint met handopsteken: zie, mijn lief, de nieuwe dageraad breekt baan, nu moet alles wat vannacht verschaald, breken; zie de dageraad, mijn lief, het is verkeken, zie de dageraad, mijn lief, het is gedaan. Drooggevallen is het water in de kreken, drooggevallen is de grond van dit bestaan, liefdes berg en dal zijn aan elkaar … [Lees meer...] overGedicht: Nico Verhoeven – Na een natuurramp

Meibloesems O lang en bang was Liefdes Lijdensweek En droef haar dood aan Twijfels martelkruis! Maar prachtvol rees de Paasdag, met geruis Van engelvleuglen - en de schijndood week. Ik kwam getogen uit mijn donker huis, De lippen zwijgend en het aanschijn bleek, En stond bij 't graf en weende... en zie! daar bleek: Zij was verrezen uit haar dodenkluis. … [Lees meer...] overGedicht: Hélène Swarth – Meibloesems

Na de bevrijding I Schoon en stralend is, gelijk toen, het voorjaar, Koud des morgens, maar als de dagen verder Opengaan, is de eeuwige lucht een wonder Voor de geredden. In ’t doorzichtig waas over al de brake Landen ploegen weder de trage paarden Als altijd, wijl nog de nabije verten Dreunen van oorlog. … [Lees meer...] overGedicht: J.C. Bloem – Na de bevrijding

Het teken van het beest Dit is geen zelfmoord van een gek, hij doet ook na zijn dood een volk zijn teken dragen: door duizend duizend in de dood te jagen sticht hij zijn eeuwig rijk van wraak, voorgoed gegrondvest op de mythe van het bloed. Een grond die eens bloed dronk blijft om bloed vragen en voedt de droom die tot het eind der dagen tot steeds nieuwe oorlogen … [Lees meer...] overGedicht: Muus Jacobse – Het teken van het beest

In de schaduw van morgen Voorop verscheen de leugenaar die hinkte, en achter hem marcheerden, dichtgedromd, de groenen en de grijzen, willoos, prompt zich dronken zingend aan bevolen flinkte. En daarachter weer, bruut en onvermomd, de beulen, de cipiers, die ons verminkten, neerdrukten in de modder der instincten, tot alle geest voorgoed zou zijn verstomd... … [Lees meer...] overGedicht: Muus Jacobse – In de schaduw van morgen

Vrede Eigenlijk zouden wij deze foto's hier willen begraven Onder de kale kinderhoofdjes afdalen om het Dagelijks leven terug te leggen waar het eens bestond En waar zijn camera hen vond, verstrikt in Overleven, als konijnen in het licht verstijfd, Verstomd, al half gestikt in het verkeer Van handen, van eindeloos repareren Gaten dichten, verwikkeld in een … [Lees meer...] overGedicht: J. Bernlef – Vrede

Nieuw in de DBNL, Nieuwe geluiden, de destijds (1924) veelbesproken en goedverkochte bloemlezing van Dirk Coster, met daarin ook gedichten van Willem de Mérode, Ik heb u lief Ik heb u lief, gij zult gelukkig zijn! Zo fluister ik, alleen, in staag herhalen, En door mijn denken komt met vlagen dwalen Van liefdes volkslied het oeroude refrein. De meisjes zingen 't in … [Lees meer...] overGedicht: Willem de Mérode – Ik heb u lief

Geheugen Geheugen zwijg. Sla mij de pen uit de hand. Herstel de schade die je berokkende aan landwegen, boomgaarden en dorpsstraten. Ontneem de haan de septemberochtenden, de lakens het parfum van Yves Saint Laurent. Blijf weg uit de pianosonates die eens de buren wakker maakten. Leg je niet achteloos neer op mijn tong telkens als ik wat honing oplik. … [Lees meer...] overGedicht: Eddy van Vliet – Geheugen

Uit houdingen, de nieuwe bundel van Sylvie Marie. de nacht is een kofferbak waarin ik klaarlicht liggen moet. het stapelt zich op. etter. builen. de dood is groot, geen hand strooit zand. met mijn hoofd in de kom van je oksel zie ik je mond, die trekt samen soms; snokjes van een hond aan de leiband. … [Lees meer...] overGedicht: Sylvie Marie – de nacht is een kofferbak waarin ik klaarlicht liggen moet

Wachtend voor de ingang der nieuwe muziek (I.S.C.M. Festival) de viool in haar schoot springt als een sprinkhaan open dor, knappend een verheugd doosje laat oude sleutels, een horloge dat nog gelopen heeft de val van erwtjes vergroot door zware toeter engelszieke vingers met brede koothoudende ringen sompend zoeken over de kleppen kaartenbakkenvol … [Lees meer...] overGedicht: D. Hillenius – Wachtend voor de ingang der nieuwe muziek

Wensdroompje De duizenden platvoetjes van de mieren zijn over ons heen gegaan. Toen ze voorbij waren was er niets gebeurd. Sinds die dag groeten we de bomen anders, bijzonder en bijna met iets van vrolijkheid. zij groef haar handen in de grond om de wormen halt te roepen voor haar perken zij liep met bloemen om een lied uit te dagen Al deze dingen en de … [Lees meer...] overGedicht: D. Hillenius – Wensdroompje

Stip, geen punt. Over Kees Stip. Het Hanengeschrei* Ik heb haar gezoend in het Hanengeschrei bij de automaat aan de Choorstraat terwijl ze garnalencroquetjes at of wat daar gewoonlijk voor doorgaat. Er glommen lichtjes op haar lip van een eenzame oude lantaren In de verte knarste de Zeistertram en de avondwind woei door haar haren. … [Lees meer...] overGedicht: Kees Stip – Het Hanengeschrei

Mijn jonge lijf plooit als een wisse onder de macht van uw begeert, terwijl ge mij de heimenisse van nemen en van geven leert. Ge hebt in mij de laatste schaamte der vrouwe voor den man versmacht. Nu is mijn lichaam ene weelde die blij op uw bezitting wacht. … [Lees meer...] overGedicht: Julia Tulkens – Liederen voor de man