Ook wie verengelsing zou weigeren, ontkomt niet aan een correcte spelling van woorden die het Nederlands vergezellen. Of zelfs: hebben vergezeld. En daarom zelf alweer een beetje van gedaante zijn veranderd. Ik denk aan termen uit een laag register, die allicht eerder een andere taal bereiken dan jargon uit de zoveelste exacte wetenschap. Scheld- en geslachtstreekwoorden, … [Lees meer...] overAltijd sukken
Harry Mulisch
AS in Opus Gran
Niet lang nadat Harry Mulisch op 30 oktober 2010 overleed, begon ik aan een queeste waarvan de basis al was gelegd door letterkundigen Rudy Cornets de Groot en Marita Mathijsen. Het was hen opgevallen dat er personen in Mulisch’ werk voorkomen waarvan de voornaam met een A en de achternaam met een S begint. Voorbeelden zijn Archibald Strohalm in de gelijknamige debuutroman en … [Lees meer...] overAS in Opus Gran
Harry Mulisch • Gelag, pop, spiegel
Gelag het was een warme zomerdag.waar is de hagelslag?het kind berouwt zijn wangedrag,de moeder fluistert: och.de vader lacht zijn holle lach,haar liefde sterft bij toverslag. •• Pop de moeder brengt haar lieve kind.oma zoekt een pop gezwind. het lieve kindje zingt een lied.oma’s pop die hoort het niet. op schoot verdroomt het kleine meisje.oma zingt het oude … [Lees meer...] overHarry Mulisch • Gelag, pop, spiegel
Verschenen: Vorige verhalen
Een dichterlijke achtervolging door Utrecht; een roman over oorlogstrauma in drie bladzijden; het mooiste surrealistische verhaal uit de Nederlandse literatuur; zelfmedicatie in een Parijse huisartsenpraktijk; een van ‘de grote drie’ zegt het met bloemen; een gedroomd lied over een afgevallen hoofd; een kamer vol verlaten schoenen; en een waarschuwing voor ongelukken bij … [Lees meer...] overVerschenen: Vorige verhalen
‘De elementen’ van Harry Mulisch
'Als in de wachtkamer van de tandarts de tijd al langzamer verstrijkt, dan staat zij bij het sterven natuurlijk stil.' De zin van de week komt uit 'De elementen' (1988, p.148) van Harry Mulisch. … [Lees meer...] over‘De elementen’ van Harry Mulisch
Harry Mulisch als vertaler
We zullen het over Harry Mulisch moeten hebben. Geen prettig onderwerp, ik weet het. Ook geen prettige auteur. Ik krijg er de kriebels van. Waar Hermans een genie was die zich een nul vond is Mulisch een nul die zich een genie vond. Wat hem voor mij onleesbaar maakt. Mulisch is het alleen maar om standing en status te doen en uit iedere zin, zelfs iedere terloopse opmerking … [Lees meer...] overHarry Mulisch als vertaler
Het beste van Boekwinkeltjes: Harry Mulisch, Chantage op het leven (1953)
Helge Bonset schrijft iedere maand over Nederlandstalige boeken die je zou moeten (her)lezen “Ik groet u allen” – Dat is onveranderlijk de wending, waarmee je ’s avonds de kamer binnenkomt; en dan buig je met een gestandaardiseerd welbehagen aan de vorm je ballonlichaam, dat geheel met havermoutpap opgevuld schijnt. Pas daarna ga je in je eigen kamertje je jas uittrekken … [Lees meer...] overHet beste van Boekwinkeltjes: Harry Mulisch, Chantage op het leven (1953)
Onze grootste schrijver
40 jaar tandeloos (51) In Kwaadschiks verwijst A.F.Th. van der Heijden ineens naar collega-schrijvers. In eerdere delen bleven die verwijzingen naar Nederlandse schrijvers beperkt – ik heb al gewezen op verwijzingen naar Frans Kellendonk en Gerard Reve, in Advocaat van de hanen zit een bekende pastiche op S. Carmiggelt, en verder wordt een doodenkele keer verwezen naar een … [Lees meer...] overOnze grootste schrijver
Mythological and celestial symbolism in Harry Mulisch The Assault (De aanslag)
To gaze at the stars is to gaze at the world. In Harry Mulisch’s The Assault (1982), a “type of imagery [is presented] that identifies Anton many times throughout the novel as a stargazer.” (Forst 1994, 49). These images function not only as symbols but also frame the narration of the story. The mythological figures of Orion and Ra, at the beginning and end of the book … [Lees meer...] overMythological and celestial symbolism in Harry Mulisch The Assault (De aanslag)
Waarom viert de UB de Leidse literatuur met alleen maar oude, witte mannen?
Seksisme in de literatuur is een diepgeworteld probleem. Ook de universiteitsbibliotheek presenteert in de Leiden Leest-maand uitsluitend witte, mannelijke ‘iconen’, constateert Romy van den Akker (die daarom haar eigen lijst maakte). Want geloof het of niet, de Nederlandse literatuur bestaat ook uit vrouwen, queers en mensen van kleur. Een tijd geleden trad een vriend met … [Lees meer...] overWaarom viert de UB de Leidse literatuur met alleen maar oude, witte mannen?
Lucebert • Oogst
•• Marita Mathijsen en Nick ter Wal bundelden onder de titel Huiskamerlyriek en atoompoëten de poëzierecensies die Harry mulisch begin jaren vijftig schreef. Daarin ook een recensie van Van de afgrond en de luchtmens van Lucebert. Daaruit: “Dit is een fenomenaal verzenboek; zonder twijfel is het de belangrijkste manifestatie van de na-oorlogse dichtergeneratie. In een taal, die … [Lees meer...] overLucebert • Oogst
“Degeen die verzen schrijft, moet een dichter wezen.”
Tien stellingen bij de poëzierecensies van Harry Mulisch Het plezierigste boekje dat ik de afgelopen tijd las heet Huiskamerlyriek en atoompoëten. In deze kleine, bibliofiele uitgave van het Groningse Artistiek Bureau zijn tien poëzierecensies verzameld die Harry Mulisch tussen 1951 en 1954 publiceerde. Mulisch was op dat moment het type schrijver zoals ik ze graag zie: … [Lees meer...] over“Degeen die verzen schrijft, moet een dichter wezen.”
Is het onbegrijpelijk? Het is te verstaan
Harry Mulisch over de poëzie van de jaren vijftig Aan een veelzijdig oeuvre als dat van Harry Mulisch blijken af en toe toch nog weer nieuwe kanten te ontdekken. En zo publiceerde het Artistiek Bureau in Groningen onlangs de poëzierecensies die de schrijver in de jaren vijftig maakte, voorafgegaan door een heel inzichtelijk voorwoord van Mulisch-kenner Marita Mathijsen. … [Lees meer...] overIs het onbegrijpelijk? Het is te verstaan
Harry Mulisch had een hondje
Waar Salvador Dalí een miereneter had, had Harry Mulisch een teckel die Schloempie heette. Wanneer de hond van Mulisch na menig jaar trouwe dienst overleed, haalde hij een nieuwe hond, weer een teckel, en noemde die Schloempie. Ik vermoed dat er minstens vijf Schloempie’s in het leven van Mulisch voorbij gekomen zijn, misschien zelfs meer. Ik weet niet waar ze begraven liggen, … [Lees meer...] overHarry Mulisch had een hondje
‘Ik zou uren over hem kunnen praten’
Over Harry Mulisch en Ernst Jünger Hoewel Harry Mulisch op latere leeftijd graag mocht beweren dat hij nooit andere schrijvers las, wemelt het in zijn werk van de bewijzen van het tegendeel. Als jongeman was hij in elk geval een gretige lezer en van zijn bewondering voor auteurs als Goethe, Thomas Mann en Borges heeft hij ook nooit een geheim gemaakt. Maar interessanter is … [Lees meer...] over‘Ik zou uren over hem kunnen praten’
Meneer Beumer
Eens in de paar jaar herlees ik de roman die mijn ogen opende voor de literatuur en die ik nog steeds als een van de hoogtepunten uit de Nederlandse letteren beschouw: De aanslag van Harry Mulisch. Elke herlezing gaat gepaard met een zeker risico: zal de roman dit keer niet tegenvallen? Tot op heden blijft het antwoord op die vraag gelukkig ontkennend. Ik ben keer op keer … [Lees meer...] overMeneer Beumer
Mulisch voor beginners
De hoofdzaak is, dat de mens niet ook voor zichzelf een beeld wordt. (Het beeld en de klok) Vestdijk, Hermans, Boon, Minco, Ferron, Siebelink, Brusselmans – het lijstje van wie op meer of minder goede gronden gezegd wordt schrijver te zijn van eigenlijk altijd hetzelfde boek is zonder veel moeite aan te vullen. Geen tweede, daarentegen, lijkt aan te wijzen met een even … [Lees meer...] overMulisch voor beginners
Lang zal de provocatie leven – of wat zijn de overlevingskansen van moderne romans?
Toen ik Twee vrouwen van Harry Mulisch begon te lezen, was ik eerlijk gezegd verbaasd. Een roman schrijven in 1975 over de liefdesrelatie tussen twee vrouwen – ongelofelijk in het toenmalige communistische Bulgarije, maar blijkbaar niet zo ongelofelijk in Nederland. Twee vrouwen werd toentertijd als vernieuwend en complex beschouwd en tot vandaag de dag is het boek veelgelezen. … [Lees meer...] overLang zal de provocatie leven – of wat zijn de overlevingskansen van moderne romans?
Harry Mulisch’ Juffrouw Harlekijn
‘Er is een toestand waarin men niet weet of men waakt of slaapt.’ Zo begint het verhaal Juffrouw Harlekijn. In reactie op mijn stukje schreef Rob Delvigne dat in het nummer van Mandril waarin Vaders en toverballen staat nog een verhaal van Mulisch te vinden is, getiteld Juffrouw Harlekijn. Ook dit korte verhaal werd nimmer opgenomen in een boek van Mulisch. Bovendien werd … [Lees meer...] overHarry Mulisch’ Juffrouw Harlekijn
Vaders en toverballen
In mijn stukje van 9 juni jl. liet ik zien dat de meeste hoofdpersonages in het werk van Mulisch hun bestaan met de dood moeten bekopen. Mulisch’ eerste verhaal, De kamer, gaat veelzeggend genoeg over de sterfkamer van de ik-verteller. Een ander vroeg verhaal van zijn hand is in dit kader ook interessant. Het heet Vaders en toverballen. Mulisch schreef het in 1948, een jaar … [Lees meer...] overVaders en toverballen
De laatste sigaret
Met hoofdpersonages in romans van Harry Mulisch loopt het meestal niet goed af: archibald strohalm zakt in Mulisch’ debuut de onderwereld in. De diamant in De diamant brandt op in een vuur. Maurits Akelei in Het zwarte licht is getuige van het einde der tijden, Laura Tinhuizen in Twee vrouwen pleegt zelfmoord, Uli Bouwmeester in Hoogste tijd sterft als gevolg van een beroerte, … [Lees meer...] overDe laatste sigaret
Octavie Wolters leest Harry Mulisch
Harry Mulisch (1927-2010) was schrijver en naar eigen zeggen ‘de Tweede Wereldoorlog’. Hij publiceerde De ontdekking van de hemel bij zijn 65e verjaardag. Presentatie, format, productie, vogels en muziek: Michiel van de Weerthof. De ganzen zijn opgenomen door Klankbeeld bij het Haarsteegse Wiel. Het verblijf wordt mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse Taalunie. … [Lees meer...] overOctavie Wolters leest Harry Mulisch
Frank Willaert leest De ontdekking van de hemel
Nee, we gaan beter niet skiën deze winter. En kerst en oudejaar vieren we best in onze eigen bubbel. Maar ook in sombere tijden zijn er lichtpuntjes. Zo bijvoorbeeld verscheen op 19 november bij Uitgeverij Vrijdag De canon van de Nederlandse literatuur. De 50 mooiste literaire werken, een spin-off van de Literaire canon van de KANTL die deze zomer het licht zag. Laten we de … [Lees meer...] overFrank Willaert leest De ontdekking van de hemel
Ontdek het literaire laboratorium van Harry Mulisch
Op 30 oktober is het tien jaar geleden dat Harry Mulisch overleed. Samen met W.F. Hermans en Gerard Reve vormde hij ‘de grote drie van de Nederlandse literatuur’. Hij leeft voort in zijn uitzonderlijke oeuvre dat voor het grootste gedeelte tot stand kwam in zijn werkkamer, een ware schatkamer waarin niets aan het toeval is overgelaten. Alle boeken, prenten, beelden en … [Lees meer...] overOntdek het literaire laboratorium van Harry Mulisch
Lies Poignie leest Harry Mulisch
Het verblijf – dag 77 STEUN ONS IN DE VERBLIJFSKOSTEN Lies Poignie is uitgever bij Academia Press, Gent. Harry Mulisch (1927-2010) geldt als een van de belangrijkste naoorlogse Nederlandse schrijvers. Presentatie, format, productie, vogels en muziek: Michiel van de Weerthof. Het verblijf wordt mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse Taalunie. … [Lees meer...] overLies Poignie leest Harry Mulisch
