Plotseling kwam het gesprek gisterenavond op de Russische wetenschap. De Leidse Indo-europeanist Sasha Lubotsky, zelf een Rus, vertelde dat Russische academici voor hun communicatie veel meer gebruik maken van het internet en sociale media dan Nederlanders. Waarom dat? Omdat ze de bestaande media niet vertrouwen! zei Lubotsky.

Maar wat valt er dan niet te vertrouwen aan de bestaande wetenschappelijke tijdschriften, vroeg iemand. Wat de macht van Poetin soms ook al doorgedrongen tot de Russische tegenhanger van Nederlandse Taalkunde?

Neem nu, zei Lubotsky, de berichtgeving van de afgelopen dagen over het Burushaski: een geleerde in Australië zou hebben ontdekt dat die taal, die door 90.000 mensen in het westen van Pakistan, een Indo-Europese taal is, — dat wil zeggen tot dezelfde taalfamilie behoort als onder meer het Nederlands, het Grieks en het Frans.

Het zou spectaculair zijn als het waar was, en media over de hele wereld berichtten dan ook over de ontdekking. (Ook Taalpost, waarvan ik redacteur ben, besteedde er aandacht aan.) “Maar geen enkele journalist heeft het verhaal gecheckt”, zei Lubotsky. “Niemand heeft mij of een van mijn collega’s om meer informatie gevraagd.”

Lubotsky, die een van de belangrijkste geleerden op het gebied van de vergelijkende Indo-Europese taalwetenschap is ter wereld, zegt dat hij een artikel van de Australische geleerde over dit onderwerp in het verleden al voor drie verschillende tijdschriften heeft afgewezen. Er zijn misschien wat aanwijzingen dat de Burushaski in het verleden in contact zijn geweest met een Indo-Europees volk en van hen wat woorden hebben overgenomen, maar zeker niet dat ze zelf een Indo-Europese taal spreken, zegt hij. “Maar dat verhaal willen journalisten niet horen, dat is te saai in vergelijking met zo’n spectaculaire ontdekking.”

Maar goed dat er internet is om de saaie waarheid aan het licht te brengen.