Terwijl professor Pieterse aan zijn postdoctorale onderzoekster Femke probeerde uit te leggen dat er helemaal geen strategie hoefde te worden uitgedacht voor de aanstaande heidagen, omdat er helemaal geen onenigheid te verwachten was, zat Rie Veld een kamer verderop na te denken over wat ze die avond zou gaan eten. Liefst iets met rucola.
Veld was universitair hoofddocent en haar specialisatie was Geschiedenis van de neerlandistiek tot 1800. Ze was de enige ter wereld met die specialisatie en dertig jaar geleden, aan het begin van haar carriere, had haar dat wel een eens wat benauwd: nooit een congres over haar vak, nooit een tijdschrift waarin ze kon publiceren, en vrijwel nooit een student die nu eens een scriptie bij haar wilde schrijven. Dat had er ongetwijfeld mee te maken dat de neerlandistiek als georganiseerd vak pas in de 19e eeuw was opgekomen, maar waren er voor die tijd soms geen voorgangers geweest? Nou dan!
In de loop van de tijd had Rie zich neergelegd bij haar eenzame lot dat bovendien in ieder geval één voordeel had: omdat ze de enige ter wereld was die iets van dit vak afwist, kom ze nooit worden wegbezuinigd. Er was in het verleden wel gedreigd dat ze bij de vakgroep History en Geschiedenis zou worden ondergebracht, hetgeen misschien een eerste stap zou zijn geweest naar reductie van haar baan, maar dat had Rie verontwaardigd van de hand gewezen. Ze was toch geen historicus! Die gebruikten heel andere methoden!
Ondertussen had Rie Veld het druk genoeg, want ze moest wel acht uur onderwijs per week geven, dat voor een deel ook nog niet op haar vakgebied lag, zoals het vak Sociale media voor neerlandici. Ze had zelf pas een Facebook-account sinds haar dat vak was opgedrongen, en ze keek er eigenlijk alleen maar op om haar college voor te bereiden, om contact te onderhouden met haar nichtje Marjoleine of om recepten te lezen in de Facebook-groep La Cucina Italiana.
Ook nu opende Rie die Facebook groep als eerste, want ze had trek in iets met rucola; bijna alle receptenboek de groep bevatten dat basisingrediëmt gelukkig. Al snel viel haar oog op een rood icoontje, dat aangaf dat er een privé-bericht voor haar was. Ze klikte het aan en las: “Beste Rie, er is iets datje beter zou kunnen weten over professor Wouter.”
Ze las verder terwijl haar trek in rucola snel verdween.
hminkema zegt
Hoe komt het toch dat het mij droef te moede word bij het lezen van dit blog? Hoe zinloos komt mij het universitair bedrijf van neerlandistischen snit voor! Alsof ik terugblik op mijn eigen studententijd; UvA-neerlandici als bende losgeslagenen met een touwtje er omheen die de hun toevertrouwde studenten trakteren op eenmenshobby's. Het is met de neerlandistiek als met het Hogere Opperwezen: ik heb er op zich niets tegen, alleen wel tegen het grondpersoneel (vrij naar Fons Janssen).
Marc van Oostendorp zegt
Ik neem aan dat u zelf inmiddels reuzebelangrijke dingen aan het doen bent!