Onlangs hadden wij de Dag van de Nederlandse taal van ons Oost- Europese platform D.O.E.N in Minsk, de hoofdstad van Witrusland. De stemming van docenten uit 5 landen die daar aanwezig waren was deprimerend. Ook die van onze collega’s uit Nederland die als moedertaalsprekers les bij ons geven.
Het nieuws was echt een klap. Tegelijkertijd zomercursussen en moedertaalsprekers kwijtraken betekent dat Neerlandistiek in ons deel van de wereld moeilijke tijden tegemoet gaat.
De zomerscholen waren voor het grote deel van onze studenten vaak de enige mogelijkheid om de landen van de geleerde taal te bezoeken en met eigen ogen zien hoe het leven anders kan zijn. Zij kregen kans de kennis te maken met studenten overal van de wereld. Deze ervaring was echt uniek en soms bepalend voor de keuzes in de toekomst. Dat was ook echt een sterke motivatie voor de studie, een soort “worstje voor een hondje”.
En het verlies van moedertaalsprekers die bereid waren in onze landen te werken en hun kennis met onze studenten te delen zou nooit door internet-projecten van Taalunie vervangen kunnen worden,
Ik vind het geen wijze beslissing van de Taalunie,
Laat een reactie achter