Gegroet, vrienden van de verscheiden neerlandici! U bent natuurlijk nog maar nauwelijks bekomen van de vorige aflevering van onze slowquiz, waarin ook de antwoorden zich in overeenstemming met het karakter van de quiz slechts in gletsjertempo opvolgen. Van de week kwam er nog een anekdote bij over de vraag van drie weken geleden, dus u zult ook af en toe de oude afleveringen moeten doorbladeren om weer helemaal bij te zijn. Gaat u daar echter vooral maar eens rustig voor zitten, want er wordt al genoeg gejacht en gejaagd op het internet.
Dit is het lijstje van de komende week. Weet u nog een leuke anekdote over een van deze neerlandici? Voeg hem dan toe. Het hoeft niet meteen, het kan ook van de week, of later. Zie maar.
| zondag | 04-06 | Geen neerlandici geboren of gestorven | |
| maandag | 05-06 | Geen neerlandici geboren of gestorven | |
| dinsdag | 06-06-1862 | geboortedag | Foeke Buitenrust Hettema |
| woensdag | 07-06-1945 | geboortedag | Hugo Verdaasdonk |
| donderdag | 08-06 | Geen neerlandici geboren of gestorven | |
| vrijdag | 09-06-1854 | geboortedag | Gerardus Bolland | vrijdag | 09-06-1976 | sterfdag | Foort Dominicus |
| zaterdag | 10-06-1910 | geboortedag | Adriaan Crena de Iongh |
Wat weet u nog van hen?
Ergens eind jaren tachtig ging ik voor de eerste keer van Den Bosch naar Tilburg, omdat ik bezig was over te stappen naar die universiteit. Ik liep op de terugweg door de eerste klas van de trein, toen ik zag dat een gedistingeerd heer, in wie ik Kees Fens herkende, in een geanimeerd gesprek was met een schooier. Ik dacht eigenlijk dat die schooier Fens aan het lastigvallen was. Pas later begreep ik dat hij zelf ook hoogleraar was: de roemruchte Hugo Verdaasdonk.
Een paar jaar later was ik als net begonnen promovendus betrokken bij de een of andere heidag – mijn Tilburgse jaren hebben me goed voorbereid op de sfeer van permanente crisis en bedreiging die inmiddels algemeen is in het Nederlandse academische bedrijf. Dat werd geleid door de organisatiedeskundige Roel In ’t Veld, die enorm tevreden was over zijn grote psychologische inzicht, waardoor hij meende in korte tijd allerlei bronnen van conflicten t ekunnen zien. Een van die conflicten was volgens hem die tussen de letterkundige Jaap Goedegebuure, een echte hermeneuticus, en Hugo Verdaasdonk, de vader van de literatuursociologie. Zij moesten samen een wandeling gaan maken en terugkomen met een gezamelijk favoriet boek. In plaats van dat zij hem om dat bespottelijke plan beschimpten, gingen ze dat nog doen ook, en kwamen terug met een voor de hand liggend gezamelijke voorkeur: de bijbel.
In de zomer van 2001 reisde ik af naar de campus van de Tilburgse universiteit om met Hugo Verdaasdonk te spreken over een bundeling van een aantal van zijn roemruchte artikelen. Ik kende Hugo nog niet heel goed en ik was wat beducht voor het overleg met de grote deconstructor van de literatuurwetenschap. De nacht tevoren droomde ik van een mondeling tentamen bij hem en Kees van Rees. Mijn vrees bleek al snel ongegrond. Hugo ontving in een barak en was uiterst aimabel, hoffelijk en coöperatief.
Een volgende keer dat ik hem sprak, was na de oratie van Maarten Steenmeijer bij de receptie in een café in Nijmegen. Hugo was aangeschoten en kon dus kennelijk wat minder goed tegen de drank, niet helemaal in lijn met zijn postuur van ruige vent. Ik hoor Kees Fens nog zeggen: ‘Hugo heeft geloof ik een stuk in de kraag.’ Toen ik nog eens om me heen keek, was Hugo verdwenen.
De bundeling is onder de titel ‘Snijvlakken van de literatuurwetenschap’ uiteindelijk postuum verschenen – en nog volop leverbaar: https://www.vantilt.nl/boeken/snijvlakken-van-de-literatuurwetenschap/
Die stukken van hem in ‘De Revisor’, ‘Vormen van literatuurwetenschap’, dat was wat.