Iemand wordt onze nieuwe hoogleraar General Humanistic Studies in ons managementfeuilleton De verleden tijd van lijken
Door Marc van Oostendorp
“Maribella, Wouter”, sprak Bart, de joviale voorzitter van de oudercommissie, terwijl hij zijn lippen voorzichtig droogde met zijn servet. “We hebben nu genoeg gelachen!”
De twee hoogleraren en de voorzitter hadden inderdaad tijdens hun diner heel wat vrolijkheden uitgewisseld. “Ja, zeker”, zei Wouter nu. “Ik weet zeker dat we nog heel wat te bespreken hebben.” Hij boog zich naar Maribella. “Dit gaat over de studenteninstroom”, zei hij zachtjes.
“What’s the studenteninstroom?”
“We krijgen ons geld onder andere voor iedere student die binnenkomt”, vertrouwde Wouter zijn opvolger toe.
“That’s great!”
“Maar helaas lopen de studentenaantallen snel af. Zo snel dat we binnenkort moeten vrezen onder een grens te komen zodat we niet iedereen meer kunnen betalen.”
Maribella sloeg haar handen voor haar mond. “Oh nee! Wat vind ik dat vervelend voor jullie!”
“Het is ook vervelend voor jou, helaas, Maribella”, zei Wouter, maar zij negeerde deze opmerking. “Als ik er iets is dat ik voor jullie kan doen.”
“Jij bent nu de baas”, zei Bart op beminnelijke toon. “Dus ik wilde, we wilden je eigenlijk iets voorleggen.” Hij haalde een iPad tevoorschijn waarop hij een dia projecteerde met een grafiek van de dalende studentenaantallen. “Dit zijn dalende studentenaantallen”, zei hij. “Voor Nederlands.” Hij swipete over het scherm, dat nu stijgende studententaantallen liet zien. “Dit zijn stijgende studentenaantallen voor andere opleidingen, die in het Engels worden aangeboden”, zei hij.
“Dat is de kern”, legde Wouter uit. “Opleidingen als taalwetenschap en economische cultuurkunde doen het veel beter, vooral aan onze voortreflijke universiteit. Honderden studenten tegelijkertijd komen erop af.”
“Crazy”, zei Maribella, enigszins verward.
“Die mensen zijn natuurlijk op hun beurt best geïnteresseerd in onze onderwerpen. Bij taalwetenschap gaat het immers soms ook over Nederlands, want dat is een van de 6000 talen op deze wereld. Bij cultural studies gaat het ook soms over Nederland”, legde Wouter uit.
“Dus specialisten over Nederlandse onderwerpen worden waarschijnlijk ook vast nog wel opgeleid als we alleen nog maar Engelstalige brede opleidingen aanbieden”, stelde Bart met een geruststellende glimlach. “De opleiding Nederlands is dus eigenlijk onzin.”
“Die gaan we dus opheffen!” riep Wouter. “Er zijn ook eigenlijk helemaal geen mensen nodig die speciaal iets weten over Nederlandse taal en cultuur, laten we wel wezen.”
“Ik ben zo iemand”, constateerde Maribella. “Ben ik dus niet meer nodig?”
“Natuurlijk wel!” zei Wouter. “Jij wordt onze nieuwe hoogleraar General Humanistic Studies! De studenten zullen dolenthousiast zijn.”
“Net als hun ouders”, bevestigde Bart.
Het is natuurlijk de bedoeling dat we op satire antwoorden met allerlei snijdende satirische opmerkingen, maar ik zou een studie “General Humanistic Studies” serieus een geweldig idee vinden. En het kan nog ook: voor zover ik het weet staat het examenreglement elke student toe een eigen programma vast te stellen en in die richting, mits het programma door een facultaire examencommissie is goedgekeurd, verder te gaan. (De gebruikelijke opleidingen schijnen, om zo te zeggen, een aanbod te zijn van erkende programma’s.) Zo was het althans rond 1995, toen we aan de VU een studente die door een studentenbegeleider op een verkeerd curriculum was gezet, hebben gered van het volgen van een studie die ze niet wilde doen. Het kan veranderd zijn.