Scheveningen

Nu eens een korten reis naar Schevening genomen.
O schone straatweg! met een dubb’le ry van bomen,
Aan welkers einde zich den toren in ’t verschiet
Van ’t zeedorp klaar vertoont. Wie zou hier zyn verdriet
In eenzaamheid door zulk een voorwerp niet vergeten?
Gy, die u zelf verbindt als slaven aan een keten,
Door al te veel beslag in ’t wroeten, om het geen
Natuur niet van u eist,: komt reist eens herwaarts heen,
En wilt uw’ geest door deze uitspanningen verblyden.
O Hagenaars! ’k moet schier uw groot geluk benyden,
En hield my myn beroep niet vast in Amsteldam,
’t is zeker dat ik haast by u myn woonplaats nam:
’t Nabuurschap van uw zee, uw bos, uw duin, uw hagen,
Behagen my, zo dat ik naar geen Vecht zou vragen.

Claas Bruin (1671-1732)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.