Verlaten

Nu, dat mijn blonde ster is heengegaan,
Zien mij de straten zoo verlaten aan.
Nu zij daar niet meer gaat, de liefste mijn,
Schijnt het mij toe, dat daar geen menschen zijn.
En droomend dwaal ik door die schimmen heen,
En zoek altoos naar haar, naar haar alleen,
Waar ik toch weet, dat ik haar nooit meer vind,
Mijn stralend schoone, blonde sterrenkind.

P.A.M. Boele van Hensbroek (1853-1912)

Foto: RKD

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.