Niet vanwege de originaliteit van zijn gedachten heeft J.C. Bloem het tot de canon gebracht, wel door het ongeëvenaarde meesterschap waarmee hij traditionele thema’s in zijn poëzie heeft weten te vertolken. Die thema’s hebben vaak betrekking op de mislukking van elk leven, op de vergankelijkheid van alles, op de dood. Zo ook in het gedicht ‘Insomnia’ uit de vroege jaren vijftig.
Mooi gedicht, mooie inleiding, mooie voordracht: chapeau!