2020 is een zeer bewogen jaar geweest en veel mensen hebben van zich laten horen. Van wie we nog meer willen horen zijn studenten. Daarom heeft Neerlandistiek speciaal voor hen een kerstwedstrijd uitgeschreven: waar zijn ze het afgelopen jaar mee bezig geweest? Vandaag plaatsen we de eerste van vijf door de jury geselecteerde inzendingen; ‘Lekker positief door de pandemie: waar een wil is, is een weg’ door Vivien-Kristin Müller, student Nederlands aan de Westfälische Wilhelms-Universität in Münster.

Door Vivien-Kristin Müller

‘Vrijheid is een keuze/Zit jij opgesloten in je hoofd/of leef je vanuit je hart?/Iedere dag heb je die keuze/Iedere moment een nieuwe start’.¹ Een bijzonder jaar ligt bijna achter ons, een jaar dat veel van ons eiste, dat ons misschien ook in onze vrijheid beperkte en ons liet voelen hoe snel het leven kan veranderen. Toen ik nog in januari ‘normaal’ op de universiteit zat en mijn hoorcolleges volgde, had ik nooit gedacht dat dit de laatste keer voor de komende maanden zou zijn. Ik denk niet dat op dat moment ook maar iemand verwachtte hoeveel verandering de pandemie zou brengen. Maar soms kun je dingen niet veranderen, moet je ze accepteren zoals ze zijn en het beste ervan maken.

Als ik nu, vanuit het perspectief van een student, op het jaar 2020 terugkijk, kijk ik niet alleen negatief terug. Dit jaar was voor mij een jaar dat mij leerde niet alles als vanzelfsprekend te beschouwen en dat mij veel tijd gaf om diep over veel dingen na te denken en ook op mijzelf te reflecteren. Natuurlijk zou ik het geweldig hebben gevonden om ‘s avonds met mijn vrienden te borrelen, de universiteit op normale wijze te bezoeken of om op vakantie in het buitenland te gaan. Maar het was dit jaar niet mogelijk en dat heb ik wel geaccepteerd. Ik had altijd gedacht dat het op een gegeven moment weer normaal zou worden en dat ik dan alles weer zou kunnen doen, maar nu is het tijd om ook aan anderen te denken. Wij zijn een maatschappij die uit verschillende groepen bestaat die elkaar moeten steunen. In dit geval zijn het de zogenaamde risicogroepen, dat wil zeggen kwetsbare mensen en ouderen die eerder vatbaar zijn voor ziekten en die moeten worden beschermd.

Herkennen

Als dat nu betekent dat ik een mondkapje in het openbare leven moet dragen en mijn contacten voor een bepaalde tijd moet reduceren om anderen te beschermen, accepteer ik dat graag en doe ik het wel. Wat mij ongelofelijk choqueerde, en mij ook een beetje verdrietig maakte, was het besef dat misschien niet iedereen zo denkt en dat er een aantal mensen zijn die zich in dit opzicht van hun vrijheid beroofd voelen. Voor mij is dit nog steeds een belangrijk punt dat in de maatschappij moet worden veranderd, want de karaktereigenschappen als medegevoel en rekening houden met iemand zouden naar mijn mening het fundament van een samenleving moeten vormen. Bovendien associeer ik met het woord ‘vrijheid’ iets veel groters dan dat mij bijvoorbeeld door een lockdown zou kunnen worden afgenomen. Voor mij zit de vrijheid ook in mijn hart en bestaat het uit motivatie, levensvreugde en positief denken. Iemand die dat heeft verloren, heeft volgens mij ook zijn vrijheid verloren.

Het is ongelooflijk belangrijk om in deze tijd positief te blijven en niet de kop in het zand te steken. Wij zullen altijd weer momenten in ons leven tegenkomen die vreemd voor ons zijn en moeilijk zijn om te overwinnen. Het is dan de truc om er toch het beste van te maken. Tijdens de lockdown hebben wij nog steeds de mogelijkheid om elke ochtend met een goed humeur op te staan, de universiteit of het werk digitaal te volgen, een wandeling te maken en van de tijd gebruik maken om met ons gezin te genieten. In andere woorden: zoek naar alternatieve mogelijkheden. Die zijn er in ruime mate, je moet ze simpelweg kunnen herkennen.

Snelle

Omdat ik dit jaar niet zomaar naar de universiteit kon gaan, zou men eigenlijk denken dat ik minder contact met de Nederlandse taal heb gehad. Maar dat is niet zo, ik ben zelf op zoek gegaan en heb op een andere manier input gehaald. De pandemie heeft contact maken op technische manieren, zoals het communiceren via Skype, Zoom of Microsoft Teams, gebruikelijker gemaakt. Ook de Zomercursus Nederlands van de Taalunie waaraan ik deze zomer heb deelgenomen, heeft dit jaar op Zoom plaatsgevonden. Het was een alternatieve, maar bijzondere manier om zo de zomercursus te volgen, en natuurlijk was ik aan het begin een beetje verdrietig dat ik niet in Gent in eigen persoon kon deelnemen, maar de online versie was toch een verrijkende ervaring die ik niet had willen missen.

Op Instagram ben ik de pagina ‘liefleven’ tegengekomen, die mij nog steeds ongelooflijk fascineert en ik heb hier ook mijn passie voor gedichten ontdekt. Ik kijk heel graag naar Nederlandstalige vlogs op YouTube of naar series in het Nederlands op Netflix. Daarnaast houd ik ervan om naar de liedjes van Snelle te luisteren. Dat zijn allemaal interessante en verschillende mogelijkheden om de Nederlandse taal dichter bij mij te brengen, waar ik persoonlijk veel plezier van heb. Ik houd mij aan het gezegde, ‘waar een wil is, is een weg’. Het is goed mogelijk dat ik mij misschien niet zo uitgebreid zou hebben bezig gehouden zonder de uitzonderlijke situatie met betrekking tot de pandemie. Daarmee heeft het negatieve ook iets positiefs; het enige wat men moet doen, is ernaar zoeken.

Het jaar 2020, een bijzonder jaar dat wij niet zo snel zullen vergeten. Een jaar met vele emoties die nog heel lang in onze herinneringen zullen blijven, een jaar dat ons een ander leven liet zien en ons aan het denken zette. Het jaar 2021, een jaar met nieuwe kansen, een jaar met verrassingen, een jaar dat een nieuw verhaal zal vertellen. Wij zijn benieuwd naar dit nieuw verhaal, met een hopelijk positieve draai. Een nieuwe start, een nieuw spannend jaar. Wij kijken uit naar het jaar 2021!

¹ Nanne van der Leer. Lief leven. Verzameling woorden over klein geluk. p. 91.