Een passage uit ‘Junkyard sweetheart’, een van de lange gedichten in Annemarie Estor‘s nieuwe bundel Nanopaarden megasteden. Boektrailer hier.
[…]
Gevaar, daar hadden we
het niet over, Sandy van de versierselen
zat bij ons op de achterbank
en had haar ogen niet in de zitting.
Dat ze maar beter eerst
haar dijen in zou vetten.
*
O, de eetbare bloem, ze lekte
middenin de dorpelingenwildernis.
In een oogwenk
herkende ze
de man met het dode hart.
Ze wilde hem.
Meer dan alle levendhartigen
wilde ze hem.
Ze wilde dat hij haar meesleurde
aan haar hooihaar.
Aan haar zonsonderhart.
*
Ze nam zich voor:
Vanavond
om 24 minuten, 4 seconden,
en 36 milliseconden over 8,
zal ik
voor het eerst in mijn leven
de realiteit binnentreden.
Dan ga ik door zijn vliegengordijn,
bestijg ik zijn gekromde trap
en laat ik mij verblinden
door wat daar maar staat.
*
Vraat
is het bed
door de ster laten verzwelgen
de gordijnen met de gaatjes, dronken papaver en al.
*
Ooruik het kruid
Gedrenkt in siroop
In willen gekneusd
Aangelengd met zweet
Ooruik de onheilige geest
Messenger in het broodsbed
[…]
Annemarie Estor (1973)
uit: Nanopaarden megasteden (2022)
Omslag: Christoph Noordzij • Foto: Dries Luyten
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail
Laat een reactie achter