Uit de man die blauw werd van Erik Jan Harmens.
toen ik blauw was geworden zeiden jullie:
voor ons blijf je wit
ik
copypastend hoe mensen pratend, bewegend
viel er als een beat naast de maat weer niet in
ik wist niet precies wat ik voelde
alleen dat ik het niet wilde voelen
ervan af wilde als van de bom
die ik als een hart met me meedraag in tijden van vrede
na m’n démasqué ging het gemaskerd bal gewoon door
van alle gasten was ik het meest onherkenbaar
ik wilde schreeuwen: m’n hoofd is een speldenkussen
maar uit m’n mond kwam geen geluid, ook nergens anders uit
en de brand binnen in mij was niet echt
maar wel verzengend, en onmogelijk te blussen
Erik Jan Harmens (1970
uit: de man die blauw werd (Thomas Rap, 2023)
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht in hun mail
Laat een reactie achter