Mundi magister (I)
Een chaos is onze eeuw, een maalstroom, in wiens kringen
Gedachten, meningen en stelsels zich verdringen,
Waarin met iedre golf een waarheidsleer verdwijnt,
Die, straks weêr opgespoeld, in andren vorm verschijnt;
Een schrikbre wenteling van razernij en logen,
Die telkens, telkens groeit. Verrukt en opgetogen
Begroet de menigte het albezielend woord,
Dat alle raadslen lost, dat iedre beê verhoort,
Die opwelt in het hart, dat, moede en afgestreden,
Naar ruste snakt; toch blijft het immer schijn! het heden
Vergaat, — de morgen brengt een nieuwe waarheid aan,
Die, als haar moeder, door de dochter zal vergaan!
Herman Johan Aloysius Maria Schaepman (1844-1903)
uit: Verzamelde dichtwerken (1899)
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht in hun mailbox
Laat een reactie achter