De schokkendste mededeling in de documentaire die het radioprogramma Argos werd misschien wel helemaal aan het eind gedaan: de redactie van De Gelderlander wilde niet op het programma reageren. Dit voorjaar pakte de krant groot uit met een onthulling: rector Han van Krieken had zich in 2017 ‘seksueel intimiderend’ uitgelaten tegenover een toenmalig medewerkster. En de zaak zou volgens de krant daarna in de doofpot zijn gestopt.

Het goede van de documentaire van Argos is dat de zaak tot op de bodem wordt uitgeplozen, waarbij aan alle betrokkenen zo goed mogelijk recht wordt gedaan. De klaagster van indertijd koos ervoor om niet mee te doen, en daardoor klinkt haar stem het minst, maar haar standpunt wordt met respect behandeld.

Inmiddels wordt wel duidelijk wat er nu precies in de formele klacht stond. In de woorden van de Nijmeegse universiteitskrant Vox:

Daaruit blijkt dat Van Krieken tijdens een kerstmarkt langs verschillende kraampjes liep. Klaagster stond daar met zelfgemaakte spulletjes. Aaiend over een van haar tasjes, vroeg Van Krieken, volgens klaagster: ‘Is dit van je eigen poes?’ Daarna richtte hij zijn aandacht op een beschilderde torso en vroeg hij: ‘Is dit een afdruk van je eigen lichaam?’

Dat is allebei uiterst onhandig gezegd, en je weet maar nooit wat er allemaal in iemand omgaat, maar het is de radiomakers niet gelukt om iemand te vinden die denkt dat Van Krieken iets anders bedoelde dan ‘kat’ (het was een tijd dat de kunstenares Tinkebell in het nieuws was omdat ze een tas had gemaakt van de vacht van haar overleden kat). Van Krieken lijkt mij trouwens een man die eigenlijk niet eens weet dat poes ook een andere betekenis heeft dan ‘kat’. Hij is een van de meest aimabele universitaire bestuurders die ik ooit heb meegemaakt.

Het was dus vooral allemaal nogal onnozel, en ook niet heel gek dat de andere partij er wel wat meer achter hoorde.

Kwartiertje

En dus ook niet per se dat de klachtencommissie Van Krieken op een niet-publieke manier berispte. Dat in het openbaar doen had een en ander wel erg groot gewicht gegeven, vond de commissie.

Maar toen een paar jaar later de klaagster aan de Raad van Toezicht, die bij ons in Nijmegen boven de rector stond, vroeg om toch in de openbaarheid te mogen treden, gaf die Raad haar daartoe toestemming. Waarop zij naar De Gelderlander stapte. Waarop de rector zich genoodzaakt zag ontslag te nemen, ook om de feestelijkheden niet te verstoren – drie weken later vierde de Radboud Universiteit zijn honderdjarig bestaan.

Dat zomaar ineens verzwaren van de straf voor de rector – die openbaarheid was een extra straf – was een grote fout van de Raad van Toezicht, zeggen allerlei deskundigen in de documentaire. Van Kriekens echtgenote vertelt bovendien dat die Raad het ontslag dat de rector aanbood, wel heel snel aanvaardde – het gesprek duurde een kwartiertje.

Doofpot

Het is heel goed dat mensen die zich onveilig voelen, ergens terecht kunnen, en ergens kunnen klagen. Dat geldt met name ook voor mijn universiteit, waar heel veel klachten zijn. (En waar de college-hoogleraar over wie in een eerdere Argos-uitzending veel ernstigere klachten werden geuit, nog steeds op zijn plaats zit.) Maar zo’n klachtenprocedure moet er natuurlijk niet toe leiden dat andere collega’s ineens vogelvrij worden.

Maar ook De Gelderlander heeft natuurlijk wel wat uit te leggen. Het zou wel interessant zijn om te weten of de krant, als ze had beschikt over de informatie uit de uitzending van Argos, ook zo had uitgepakt om iemand die zich ongelukkig had uitgedrukt te dwingen tot het nemen van ontslag. En als ze die informatie niet hadden, waarom ze dan niet net een beetje dieper hadden doorgegraven.

Maar vooral zou je zeggen: een krant die door een serieus journalistiek medium gevraagd wordt om commentaar op de eigen daden, moet daar natuurlijk altijd aan meedoen. Of dat je er anders in de dagen na de uitzending iets over zegt in je eigen krant, omdat er simpelweg nieuwe ontwikkelingen zijn. Zeker als ze eerder zo op de trom hebben geblazen over een mogelijke ‘doofpot’.