In het hét? Ik ben veel moediger als schrijver dan als zoon. Als schrijver ben je alleen, de wereld om mij heen verdwijnt en de pen tikt automatisch letter na letter regels, vult het scherm, tweedimensionaal. Pas als de deurkier in mijn binnenbrein dichtvalt begint hét weer, hét omwolkt mij met onzichtbare grijparmen, knellend, vlucht ik waarheen? Nergens een vluchtheuvel, geen plek of spoor, alleen de schaamte dat ‘ik’ als een HET tussen het binnenbrein en de werkelijke werkelijkheid in sta. Ingeklemd.
Wat een geniaal idee om de tekeningen van de zes schrijvers, genomineerd voor de Librisprijs, te omlijsten met een spontane tekst. Nieuw! De schrijvers zijn zelf goed vertegenwoordigd in de tekst, die zij zelf hebben geleverd in interviews en uitlatingen om hun eigen werk aan te prijzen. Hoe vaak is de schrijver niet zelf verbaasd over zijn eigen werk.
Mevrouw M.M.Haverkamp. Maurits de Bruijn is een ruimtevaarder die de verschillende ruimtes opzoek, opzoek naar het conflict ruimte. Maar een van de mooiste ruimte is: de leegheid. de lege ruimte waarin geen regels en conflicten zijn. Roberto Bolaño: (…) een onbewoonde ruimte maar waar het de moeite is om er te wonen, een ruimte waarin we zullen ophouden te bestaan maar de enige ruimte waarin we kunnen zijn wat we werkelijk zijn,…(…) De schrijver zal dus verbaasd zijn over zijn werk. De schrijver heeft een raam nodig.