• Warmweergedicht bij uitstek. . Een vers dat als een nachtkaars uitgaat In een dilligence zaten Negen menschen bij elkaar; 't Was een dag van groote hitte, En de lucht was drukkend zwaar. Alles wat die menschen zeiden, Kwam zoowat op 't zelfde neer: Niemand hunner sprak tenminste Anders dan van 't heete weer. … [Lees meer...] overGedicht: Eliza Laurillard – Een vers dat als een nachtkaars uitgaat

Ster-licht Gewelf! - Uitspansel eindeloos! Waereld van Liefde! - Ruimten zonder Naam! Hoe kan dit woonen in zóó klein lichaam, In een eng huis, zóó wankelend en broos? Hoe vat één Ziel, leevend zóó korte poos, In zich de Ziel van àl wat leeft, te saam, Dat zij durft noemen 't Weezen en den Naam Des één'gen Gods, die àl is en àltoos? … [Lees meer...] overGedicht: Frederik van Eeden – Ster-licht Gewelf! – Uitspansel eindeloos!

Ellen, eerste zang (fragment) Waarom hebt Gij den Dood zoo lief, mijn Lief? Wel ben ik niet afgunstig, maar toch schijnt Mijn leevend hart m'Uw leevend schoon meer waard Dan Hij, die zwijgend en verteerend mint, Uw stem niet wil en niet Uw oogenlicht, Maar 't arme lijf alleen, dat het geheel Vergaan moet voor zijn koude liefdevlam. - Hij zal Uw schoon niet sparen, … [Lees meer...] overGedicht: Frederik van Eeden – Ellen (fragment)

Verjaardag Ik weet niet eens hoe oud hij wordt alleen dat daar mijn vader staat die tot voor kort mijn vader was en nu een man waarmee ik praat Over vroeger toen hij mij soms sloeg (mijn moeder legt mij uit hoe zacht) over vandaag, de andere boeg wat hij daartussen heeft gedacht … [Lees meer...] overGedicht: J. Bernlef – Verjaardag

De afstand Ik luister eenzaam naar Daventry, terwijl ik een vlieg op het tafelblad zie. Hoe was je vanmorgen om negen uur? je witte handje lei over het stuur. Je zat in de Hudson als baby in bed; ik had mijn gedachten opzij gezet. En ik zag, als ik over je schouder boog, hoe de snelheid met sprongen steeg in je oog. Maar niets van jou heeft mijn hart … [Lees meer...] overGedicht: Albert Kuyle – De afstand

Het einde Oud de tijd en vele vogels sneeuwen In de leegte in de verte Wordt men moe en de stemmen Staan stijf om zelfs de zuiverste lippen Ruw en laag wandelt de regen Waarheen zijn de lichte dagen gegaan Waar zijn de wolken gebleven Alles is stom en van steen … [Lees meer...] overGedicht: Lucebert – Het einde

Een kind stond aan de vijver Een kind stond aan de vijver en het riep naar mij. "Oho", riep het, "de vloot gaat naar de sultan varen, dat is een boze man met meterlange haren, als manen van een leeuw hangen die langs zijn oren, hoor je, de admiraal zegt tegen zijn matrozen, ik geef 'm van katoen, die sultan met zijn moren, ik ben de admiraal, mijn vloot heeft zee … [Lees meer...] overGedicht: Nico Verhoeven – Een kind stond aan de vijver

Heleen Hilderings 'saaie gedichten' verschenen in 1979 in de rubriek 'Dag in dag uit' in de Volkskrant, en werden het jaar daarop uitgebracht door de Bezige Bij. Er volgden een herdruk en een optreden op Poetry International, en daarna niets meer.   Bedaarde gedachten Ik kan uren stilzitten en niets doen. Af en toe de boodschappen de was, het eten. Meer … [Lees meer...] overGedicht: Heleen Hildering – Bedaard

Niet god Niet god is god maar ik ben god. Ik ben de schepper van god. Ik heb hem gemaakt van wat ik ben. Ik heb hem gemaakt van mijn taal toen ik taal werd. Hij is het weten van mij. Zo is god van mij. Jan Arends (1925-1974) Jan Arends: wikipedia • dbnl • poëzieroute leeuwarden • wat gedichten Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen … [Lees meer...] overGedicht: Jan Arends – Niet god

Wedergeboorte Toen, in een mist aan een oever, dit lichaam leeg lag, brak den grond der ziel een vuur uit dat de wereld in vlammen stak. Afgronden braken open, hemelen sloten dicht; van grond tot wolken sloeg er een roode orkaan van licht. Ik vluchtte, mijn handen geslagen tegen mijn aangezicht.... … [Lees meer...] overGedicht: A. Roland Holst – Wedergeboorte

Op straat Op straat - onzichtbare edellieden drukten mij in hun mateloze zelfgenoegzaamheid, goedgekleed als haringen, die men nog moet vangen, zwarte medaljes in de vuist; daarnaast zwegen de uren polyfoon, stemmingen stonden lijkbleek en werkeloos als juwelen op 't trottoir verbeten na te denken over hun beurt die ze verwachtten - overzag ik 't maanlicht, onder … [Lees meer...] overGedicht: Pé Hawinkels – Op straat

Tussen het zingende kerkvolk Soms, als ze hun longen te boven zingen, het dak bol staat van geluid, kijk ik mijn ogen uit: alles verandert, de dingen staan stil te dansen, het altaar haast swingende, pinkstertongen worden de kaarsen en de gezichten van de gewoonste stervelingen glanzen van licht. Ik verwonder mij tot ik versta: … [Lees meer...] overGedicht: Guillaume van der Graft – Tussen het zingende kerkvolk

Boodschap van de vogels (fragment) Zanggebroeders uit het woud, met uw talen duizendvoud: Gij, die kwinkt en gij, die kwedelt, gij, die schuifelt en die vedelt, gij, die neuriet, gij die tiert, gij, die piept en tiereliert, gij, die wistelt en die teutert, gij, die knotert en die kneutert, gij, die wispelt en die fluit, gij, die tjiept en tureluit, … [Lees meer...] overGedicht: Guido Gezelle – Boodschap van de vogels

Soldaat Zie: het geweld viert met zijn zwaard en kwasten Zijn vrijen Zondag. Ach! zijn kleine meid Pronkt in de stad graag met d'autoriteit Van zijn sjako, zijn sabel en zijn kwasten! Het is een wonder, hoe soms harten pasten: O! die romans van strijd, heldhaftigheid, Waar z'in haar dienst, in scheemren avondtijd, Haar smachtend hart zoo kostlijk op … [Lees meer...] overGedicht: Gerard den Brabander – Soldaat