Zomer Met twee linkerhanden boetseert de zonde aarde. alles gaat scheef door het lachender lichamen. ik ben veel te blauwvan binnen. mijn ingewand zamelt te veelliefde en luide kreten.o de snaakse waardigheid van de dagen.de aardigheden van het aambeeld water.wij moeten wel jongen. van grote liefdeeen huis werpen uit schelpen en zand.een naakt klateren.nu dommelt de grote … [Lees meer...] overJan G. Elburg • Zomer
J.J.L. ten Kate • Oorlog
Oorlog Dàt is de vloek des krijgs — niet, dat hij VorstentronenOmverstoot, half vermolmd, of dollen VolkrentrotsMet roeden geselt als een Eumenide Gods,Of glorie’s naakt schudt, om heur kanker aan te tonen. Wat is de wisseling van kronen, steeds voor kronen?Een ruil van klatergoud — de jakhals na den vos!Een ruwe ontwaking windt uit leugendromen los:De louterende tucht … [Lees meer...] overJ.J.L. ten Kate • Oorlog
J.J.L. ten Kate • Ik was gestorven
Ik was gestorvenVan minneweelde;En lag begravenIn liefjes armen;En ziet, daar wektenMe op eens haar kusjes,En in haar oogjesZag ik de hemel. J.J.L. ten Kate (1819-1889) Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail. … [Lees meer...] overJ.J.L. ten Kate • Ik was gestorven
J.J.L. ten Kate • Ontwaken
Ontwaken Ik droomde – een droom vol tegenstrijdigheden,Half licht, half duisternis, half waar, half waan,Nu Profecij, dan Echo van ’t verleden,Vaak beide in eens, en immer – half verstaan. ’k Greep schimmen, die mij door de vingren gleden;Ik vloog, of kroop, maar niets werd afgedaan;’k Heb in één uur genoten en geleden,Heel ’t bonte lot eens Levens ondergaan. Daar … [Lees meer...] overJ.J.L. ten Kate • Ontwaken
Bert Voeten • Verheugde stad
Verheugde stad Kinderen en vrouwen lopenmet mei in het haar met meide bomen kunnen niet stilstaanen het water is van de wijsje hoort het aan de fluitketels. Op een melkwagen rijdt de zonde oostlijke straten binnende zon de malle bezorgerbrengt overal flessen licht. Vandaag zullen alle rietenstoelen ervan genietende tafeltjes niet te vergetenen het vollemiddaggezichthet … [Lees meer...] overBert Voeten • Verheugde stad
J.C. van Schagen • Werkelijkheid
Werkelijkheid Ik doe zakenik heb een heel grote schrijftafelen mijn gezicht staat moeilijkik praat in een telefoonen ik heb een mijnheerdie juffrouwtjes kan laten werkenen nog meer mijnherende juffrouwtjes ruiken zo lekkerze ruiken allemaal verschillendde mijnheren zijn in grote jassenik bloos er wel vanhet lijken wel Engelsenen ik begrijp niet waarom ze doen wat ik … [Lees meer...] overJ.C. van Schagen • Werkelijkheid
Sybren Polet • Woord gevonden (bij toeval) in de buik van een Univac
Woord gevonden (bij toeval) in de buik van een Univac Ik heb een nieuw woord voor je,zei ze,thuiskomend uit de buik van een Univac.(Als een mus klein en rondlag het in haar hand.)Ik heb het een vingertopje water gegevenen een broodkruimel groot als een letter.Nu is het nog een vogeltje, zei ze, maarhet is ook een nieuw soort plantdie koffie drinkt en praat over zijn vaderdie … [Lees meer...] overSybren Polet • Woord gevonden (bij toeval) in de buik van een Univac
Jan Engelman • Arne Borg
Arne Borg ritornel en sirene visch vischplatte vischal wie in het water is Arne Borg zwemt duizend meterArne Borg doet alles beter visch vischwitte vischwitte witte watervischwitte zwemvischwaterlisch (waar het groene water is zwemt hij als het later is) Arne Borg zwemt duizend meterArne Borg doet alles beter visch vischgroene vischin de groene … [Lees meer...] overJan Engelman • Arne Borg
P.N. van Eyck • Brent Bridge
Brent Bridge Een vreemd man, in een vreemd land.En vaak is er niets dan dit:Water en loof en het witVan zwanen, dicht bij de randGras voor de bank waar hij zit,En straks aan de overkant. Een man die even leest,Het stil begin van een lied,Dan opkijkt en om zich ziet.En iets in hem denkt, bedeesd:Hoe vreemd, nog ken ik het niet,En toch is het altijd geweest. Vreemd, in … [Lees meer...] overP.N. van Eyck • Brent Bridge
P.N. van Eyck • Verwachting
Verwachting Ik heb de ganse avond stil gewacht,Want toen ik onder 't lamplicht zat te dromenWas een verwachting in mijn hart gekomenVan iets dat mij 't geluk bracht vóor de nacht. Maar 't werd dan laat en 'k voelde een vaag verlangen,Een weemoed daar mijn droom niet werd vervuld,En 'k voelde mij beklemd alsof een schuldVan vroeger mij voor altijd hield bevangen. En … [Lees meer...] overP.N. van Eyck • Verwachting
P.N. van Eyck • Begrafenis
Begrafenis Een voorjaarsmorgen werd zij heen gedragen,De lucht was blauw, de bomen teder-groen,En alles leek te stil om luid te klagen,En alles was te droef voor tranen toen. Het was zo zacht om zwijgend voort te treden,Zo vreemd om bij de windingen van 't padTe zien hoe achter 't zwart der lijkbaarkledenEen eenzaam-ene in stilte grafwaarts trad. Het milde licht der … [Lees meer...] overP.N. van Eyck • Begrafenis
Emma Crebolder • Hoe ik niet vergat
Uit Uitlichten, de nieuwe bundel van Emma Crebolder. Hoe ik niet vergat.Ik voelde mezelf terugkerennaar het herinnerde beginik wilde dat. Ik was nog klein, het bedte groot, de lakens altijdwit. En opgerold vergatik huid en haar en hingtussen bloed en slijmin een spelonk. Mijn speekselhield ik stil en in mijn mondmijn ogen puilden uit, mijnbenen lagen opgekromd.En nooit, … [Lees meer...] overEmma Crebolder • Hoe ik niet vergat
Anton van Duinkerken • Het lied van de gek in de regen
(‘Ze zeggen dat ik gek ben en het regent’) Het Lied van de Gek in de Regen Het regent en ze zeggen dat ik gek geworden ben.Ik ben alleen druipnaten alle wegen van de staddie lopen naar de polder zijn zo natdat ik de weg haast niet meer ken. Ik zou wel languit willen liggen slapen bij dat hekals het maar niet zo nat was op het land.Dus ben ik toch bij mijn verstandmaar … [Lees meer...] overAnton van Duinkerken • Het lied van de gek in de regen
Gerrit Komrij • Verplaatsing
•• Gister was het tien jaar geleden dat Gerrit Komrij overleed. Onlangs verscheen deel 1 van zijn biografie. Verplaatsing Ik ken een man die uit zijn stoel opstaat,Zich kalm verheft, zich bukt en met zijn handHet stof bedachtzaam van zijn broekspijp slaat,Voelt of zijn buikriem naar believen spant, Opnieuw zijn rug strekt, door een niemandslandVan meubelen en … [Lees meer...] overGerrit Komrij • Verplaatsing
Remco Campert • Zelfs morgen …
•• Remco Campert overleden. Zelfs morgen… Zelfs morgen leef ik nogzodat je niet hoeft te vertwijfelen;leef ik nog in mijn haar en nagelsdie ook groeien zonder hart. Zelfs morgen leef ik nogin bevingerde boeken en oude sokken,die je nu bent vergeten, onder in de kast,in mijn voetstappen van heden. Zelfs morgen leef ik nogglimlachend op de tong van een vriend;sierlijk … [Lees meer...] overRemco Campert • Zelfs morgen …
Edwin de Groot • Algoritmen en brain freeze
Uit Neus tegen het glas, de tweede Nederlandstalige bundel van Friese dichter Edwin de Groot (die tegelijkertijd als zijn vijfde Friestalige bundel is verschenen). En fiets je zo onvoorzien door je oude buurt naar mijn jeugd reisde ik afdoor toeval (?) en zo op de plekwaar talrijke knieën werden geschaafdschatten gezocht, verdedigd en hard geleerd berenklauw moet je … [Lees meer...] overEdwin de Groot • Algoritmen en brain freeze
Jacques Perk • Een handkus
Een handkus Ik mag die slanke handen zoetjes streelen,Als zwoele wind de blanke duiveveeren.'t Zijn lelies, waar de schaduwen om spelen,Gekruifde golfjes, die de meeuwen scheren. Ik druk ze, en zal hun wederdruk niet weren,Ik wil, ik wil ze kus op kus ontstelen.Een warme handedruk zal ze niet deren,En deerde ze al, een handkus zou ze heelen. Gedoog, dat aan die sneeuw … [Lees meer...] overJacques Perk • Een handkus
Jacques Perk • Harmonie
Harmonie De maan blinkt door den zwarten bouwval henenEn laat Naar zilver glijden langs den duin,Door de Oerthe omkabbeld en gekroond met puin:Getrotste grootheid in bemoschte steenen. Hoe smelt het bruine licht in 't lichte bruin! — —Hoe ruischt de stroom ! … Het woud in nacht verdwenenSchijnt aan den nachtegaal het oor te leenenEn nijgt eerbiedig looverdosch en … [Lees meer...] overJacques Perk • Harmonie
J.A. Dèr Mouw • Aquarium
•• Guus Middag over onderstaand gedicht. En Danny Habets. Aquarium In scheemrig groen stukje van de oceaanzweeft als een schim het zeedier, transparant:zich zelf vergetend, ziet door glazen wandde mensengeest ’t ontzaglijk wonder aan, hoe ’t zieltje, dat in elk trillend orgaan,teer van doorschijnendheid, onzichtbaar brandt,’t vreemd, glazen vogeltje zijn fijn als … [Lees meer...] overJ.A. Dèr Mouw • Aquarium
Johan Baptista Houwaert • Ick hoor de Muzen
Ick hoor de Muzen in haren plein zingen,Zingen ende oock spelen zeer plaisantelyck,Plaisantelyck zien ick de klare fontein springen,Springen zeer hooge en triumfantelyck,Triumfantelyck zit Phoebus en permantelyck,Permantelyck bij zijn negen Goddinnen,Goddinnen die hem contsantelyck,Constantelyck perseveren in minnen:Minnen moet ick ze, want zy verheugen de zinnen,Zinnen en … [Lees meer...] overJohan Baptista Houwaert • Ick hoor de Muzen
Jane Leusink • Stille kracht
•• Uit Kraanvogels, de nieuwe bundel van Jane Leusink. Stille kracht Blonde vriendin van de zee en de duinen ik zie je zograag, jij met je luisterrijke oranje lippen je woudgroeneteennagels je avondzongouden oorhangers en niet te vergetenje ontwapenende bloemoffertjes in Balische nuance gestrooidover je erf, jij voortbrengsel van een Utrechtse parapsycholoogjij nazaat van … [Lees meer...] overJane Leusink • Stille kracht
Albert Hagenaars • Vrouwenlicht
Uit Pelgrimsgrond, de nieuwe bundel van Albert Hagenaars. Vrouwenlicht Edvard Munch Nauwelijks dageraad aan de gerafelde randvan de wereld. De fabriek nog zonder rooken de haard koud. Kloppende stilte. Hij draait de lamp hoger, knijpt tubes leeg,snuift met welbehagen de geur van terpentijn open geeuwt de maren uit zijn ongewassen lijf. In al williger verf legt … [Lees meer...] overAlbert Hagenaars • Vrouwenlicht
Henriette Roland Holst • Het schoonste, wat ik weet in de natuur
Rondgang door het jaar (II) Het schoonste, wat ik weet in de natuur,dat zijn de wolken, als zij het licht drage’ inhun flanken en zich in de lichtzee wagen,onbekommerde zeilers zilverpuur. Hun edele vormen, die nooit verstarren,maar altijd weer in andere verglijden,hun stoeten, die zich warren en ontwarren,als menschlijk gebeure’ in bewogen tijden, zij maken de ziel … [Lees meer...] overHenriette Roland Holst • Het schoonste, wat ik weet in de natuur
Richard Verstegen • Een vrouwens begheerte …
Een vrouwens begheerte om haren mante behaghen, wert gheconsenteert. Een vrou seer claeghden van haer mans veel lesen,Die al in boecken hadde syn delectatie,Wenschende oock dat sy een boeck mocht wesen,Te beter om te blyven in zyn gratie,Wat voor een boeck, seyd hy, Woud ghy dan zijn.Alsulcx seyd’ sy, als u mocht best believen,Eenen Almanack seyd’ hy, waer daer toe fijn,Om … [Lees meer...] overRichard Verstegen • Een vrouwens begheerte …
Adriaen Poirters • Wanneer ons Claesje ’s avondts laet
Wanneer ons Claesje 's avondts laetOp solders, oft op't kerck-hof gaet,Dan singht en fluyt hy wat hy magh,Veel meer als hy doet over-dagh,Niet dat het singhen hem behaeght;Neen, daer is iet dat Claesje plaeght,Hy is vervaert, en bloo, en schouw,Hy vreest by nacht den bittebouw,Dat die hem ergens grijpen sal,En daerom veynst hy bly gheschal:Want waer ons Claesje niet verveirt,En … [Lees meer...] overAdriaen Poirters • Wanneer ons Claesje ’s avondts laet
