Na de bevrijding I Schoon en stralend is, gelijk toen, het voorjaar, Koud des morgens, maar als de dagen verder Opengaan, is de eeuwige lucht een wonder Voor de geredden. In ’t doorzichtig waas over al de brake Landen ploegen weder de trage paarden Als altijd, wijl nog de nabije verten Dreunen van oorlog. … [Lees meer...] overGedicht: J.C. Bloem – Na de bevrijding

Het teken van het beest Dit is geen zelfmoord van een gek, hij doet ook na zijn dood een volk zijn teken dragen: door duizend duizend in de dood te jagen sticht hij zijn eeuwig rijk van wraak, voorgoed gegrondvest op de mythe van het bloed. Een grond die eens bloed dronk blijft om bloed vragen en voedt de droom die tot het eind der dagen tot steeds nieuwe oorlogen … [Lees meer...] overGedicht: Muus Jacobse – Het teken van het beest

In de schaduw van morgen Voorop verscheen de leugenaar die hinkte, en achter hem marcheerden, dichtgedromd, de groenen en de grijzen, willoos, prompt zich dronken zingend aan bevolen flinkte. En daarachter weer, bruut en onvermomd, de beulen, de cipiers, die ons verminkten, neerdrukten in de modder der instincten, tot alle geest voorgoed zou zijn verstomd... … [Lees meer...] overGedicht: Muus Jacobse – In de schaduw van morgen

Vrede Eigenlijk zouden wij deze foto's hier willen begraven Onder de kale kinderhoofdjes afdalen om het Dagelijks leven terug te leggen waar het eens bestond En waar zijn camera hen vond, verstrikt in Overleven, als konijnen in het licht verstijfd, Verstomd, al half gestikt in het verkeer Van handen, van eindeloos repareren Gaten dichten, verwikkeld in een … [Lees meer...] overGedicht: J. Bernlef – Vrede

Nieuw in de DBNL, Nieuwe geluiden, de destijds (1924) veelbesproken en goedverkochte bloemlezing van Dirk Coster, met daarin ook gedichten van Willem de Mérode, Ik heb u lief Ik heb u lief, gij zult gelukkig zijn! Zo fluister ik, alleen, in staag herhalen, En door mijn denken komt met vlagen dwalen Van liefdes volkslied het oeroude refrein. De meisjes zingen 't in … [Lees meer...] overGedicht: Willem de Mérode – Ik heb u lief

Geheugen Geheugen zwijg. Sla mij de pen uit de hand. Herstel de schade die je berokkende aan landwegen, boomgaarden en dorpsstraten. Ontneem de haan de septemberochtenden, de lakens het parfum van Yves Saint Laurent. Blijf weg uit de pianosonates die eens de buren wakker maakten. Leg je niet achteloos neer op mijn tong telkens als ik wat honing oplik. … [Lees meer...] overGedicht: Eddy van Vliet – Geheugen

Wachtend voor de ingang der nieuwe muziek (I.S.C.M. Festival) de viool in haar schoot springt als een sprinkhaan open dor, knappend een verheugd doosje laat oude sleutels, een horloge dat nog gelopen heeft de val van erwtjes vergroot door zware toeter engelszieke vingers met brede koothoudende ringen sompend zoeken over de kleppen kaartenbakkenvol … [Lees meer...] overGedicht: D. Hillenius – Wachtend voor de ingang der nieuwe muziek

Wensdroompje De duizenden platvoetjes van de mieren zijn over ons heen gegaan. Toen ze voorbij waren was er niets gebeurd. Sinds die dag groeten we de bomen anders, bijzonder en bijna met iets van vrolijkheid. zij groef haar handen in de grond om de wormen halt te roepen voor haar perken zij liep met bloemen om een lied uit te dagen Al deze dingen en de … [Lees meer...] overGedicht: D. Hillenius – Wensdroompje

Stip, geen punt. Over Kees Stip. Het Hanengeschrei* Ik heb haar gezoend in het Hanengeschrei bij de automaat aan de Choorstraat terwijl ze garnalencroquetjes at of wat daar gewoonlijk voor doorgaat. Er glommen lichtjes op haar lip van een eenzame oude lantaren In de verte knarste de Zeistertram en de avondwind woei door haar haren. … [Lees meer...] overGedicht: Kees Stip – Het Hanengeschrei

Mijn jonge lijf plooit als een wisse onder de macht van uw begeert, terwijl ge mij de heimenisse van nemen en van geven leert. Ge hebt in mij de laatste schaamte der vrouwe voor den man versmacht. Nu is mijn lichaam ene weelde die blij op uw bezitting wacht. … [Lees meer...] overGedicht: Julia Tulkens – Liederen voor de man

Gekleed of naakt Je bent zo mooi in je volmaakte wezen; gekleed of naakt, je bent altijd zo mooi. ik zie je het liefste naakt en uitgelezen, maar ook zo graag in je gepaste tooi. Een vogel is ook mooi in al zijn veedren, jij bent gekleed als alle vogels saam: roodborstjes, gaaien, kleine, kloeke, teedre, duizenden. Ook die ‘k niet ken bij de naam. … [Lees meer...] overGedicht: Bertus Aafjes – Gekleed of naakt

Uchtend-liefde Zilver zijn de wegen, Zilver zijn de weiden, Zilver van den peerlen-dauw, Dien de feeën schreiden. Zingen doet de stilte ... Zingen psalm-akkoorden ... Zingend naar elkander gaan Al ons liefdewoorden ... … [Lees meer...] overGedicht: Alice Nahon – Uchtend-liefde

Priester schiet duiven in kathedraal Heel even staat hij in een bui van veren een korte sneeuw een kolk van kleine pluimen weerspiegeld in de vloer een ademloze vrede terwijl het schot weerkaatst tegen de zuilen. De lichte buit begeerd de vogel weerloos als room geschept gelegd tegen zijn huid aanspoelend in een golf van bloed ontroering de kerk zet in de zon haar … [Lees meer...] overGedicht: Aleidis Dierick – Priester schiet duiven in kathedraal

Geen gezicht, geen handen … Geen gezicht, geen handen, geen haar, en altijd een ander. Het is weer de geur van een vreemde mantel, zo dichtbij als die geur, maar ook zo onzichtbaar, ook zo voorbij. Ik kijk naar de hei, naar de mistige, eenzame berkjes en denk hoe ik het moet zeggen, hoe moet ik het zeggen dat, ik ben weer gelukkig, weer net zo alleen als vroeger, ik … [Lees meer...] overGedicht: Rutger Kopland – Geen gezicht, geen handen

Uit Het alfabet, een boekje van Theo Sontrop met tekeningen van Joost Roelofsz. F 'Fuck flowers,' sprak de man die de natuur verachtte, maar als het sappig ooft hem later tegenlachte, ontging hem hoe er op zijn wenken was gevlogen, wijl hommel, bij en dar zich weerden naar vermogen H Huilen? Te laat, en voor straf nog gespleten. In het Huis hokt de Baas, Hij heeft … [Lees meer...] overGedicht: Theo Sontrop – vier kwatrijnen

Gedrag niet dat ik het ben niet dat jij het bent maar dat er op een waaierige middag in maart sprake van ontmoeting is dat we op straat tussen mensen elkaars gezicht zien, tussen gezichten naar elkaar toe gaan, tussen gezichten elkaars gezicht zien verontschuldigend lachen omdat we elkaar nog niet kennen maar wel een week geleden bij vrienden hebben … [Lees meer...] overGedicht: Ankie Peypers – Gedrag

De dood Laat mij mijn donzen vleuglen vouwen om uw bang geworden hart, dek met mijn ruischend zwaar geveder de donkre oogen van uw smart. Berg in de erbarming van mijn handen uw verbijsterd blind gelaat, schuil uw schuw, geschonden leven in mijn schemerstil gewaad.- Wijd en donker ruischt het water om de bloem besneeuwde boot... Roerloos ligt ge en … [Lees meer...] overGedicht: Truus Gerhardt – De dood

Kinderland Als ik ontwaakte onder 't zolderdak, in goede geur van appelen en hout, was het weer daar: de pijltjes tintelgoud van 't licht, dat door de fijne spleten brak. Eén streep, die trillend als een gouden speer schuin inviel - ik kon, reikende opgericht, mijn vinger doopen in die baan van licht, - dan legde ik, bevredigd, mij weer neer. … [Lees meer...] overGedicht: Ida Gerhardt – Kinderland