Han G. Hoekstra

Reden van bestaan Wandelend op de Hoogewalin Holland's netste stad: den Haag,geloof ik zeker, voor vandaag,het afgerond restant te zijnvan een uitbundig ongeval,de nasleep van een lentedagdie jong en elegant begon(bloemen en vogels en veel zon),maar waarvan niemand indertijdde resultaten overzag.Dit is verwijt noch zelfbeklag,slechts de gedachte aan de daad,die mij bereidde … [Lees meer...] overHan G. Hoekstra • Reden van bestaan

Buurtcafé Ze spelen ingespannen en van harte,De ene stoot terwijl de ander krijt.Twee mannen die in overhemd biljarten.Het leven glanst. Het duurt een eeuwigheid. Een klok die langzaam de partij wegtikten witte lampen boven 't groene laken.Wellicht is buiten alles voorbeschikt,maar tot deze uithoek kan het lot niet raken. Een monter stamgast moet goedkeurend knikken.Ik … [Lees meer...] overHan G. Hoekstra • Buurtcafé

Rondeel De domheid bot haar uit het oog,Nochtans moet ik haar minnaar wezenEn van haar slaap mijn noodlot lezen;De vinger schrijft haar wenkbrauwboog,Schrijft naast haar oor den epiloog:‘Vandaag nog, maar geen dag na deze— De domheid bot haar uit het oog —Moet ik nochtans haar minnaar wezen.’ De vloed kwam op; de golf bewoogEn is in de eerste van de krekenZonder bezinnen … [Lees meer...] overHan G. Hoekstra • Rondeel