Voor onnozele clichés over taal kun je in Nederland het best bij de Volkskrant zijn. Er is echt geen enkel ander medium in ons land waar gebrek aan inzicht in taal de eerste voorwaarde lijkt te zijn om toe te treden tot de redactie. Ik geloof niet dat ik in de afgelopen twintig jaar ooit één verstandig woord over taal in die krant gelezen heb.
De krant waar de taalwetenschap wordt overgelaten aan de redactrice die ook mode doet en de taalcolumn aan de man die lollige stukjes schrijft over tv, heeft sinds enige tijd ook een ‘redactieblog‘ waar de redactie ingaat op fouten in de krant. Vaak zijn dat taalfouten, of wat de redactie van de Volkskrant als ’taafouten’ beschouwt.
Deze week was het weer raak.
De webredactie had een stukje gepubliceerd over de ‘verstrenging’ van het rookverbod in Zwitserland. Dienstdoend redacteur Jean-Pierre Geelen meldde daarop dat dit inderdaad héél fout is, maar dat die fout verklaard kan worden doordat de krant het stukje heeft overgenomen van de Vlaamse krant De Morgen. En in Vlaanderen is verstrenging heel gewoon.
En dus? Oppassen met die Vlamingen. Ze kunnen spellen als de beste, ze spreken soms in bloemrijke volzinnen, maar ze houden er ook hun eigen taaltje op na. Als je niet oppast, wemelt het in de rubriek Witgoed van de kuismolens en droogzwierder.
Wat ik er vooral vreemd aan vond, is dat ik nog nooit het woord kuismolen of droogzwierder gebruikt heb. En jawel, ik ben van België. Het zijn woorden die volgens mij amper gebruikt worden, maar als 'journalist' zal hij dat wel goed onderzocht hebben, zeker?
'Droogzwierder' zie en hoor je weleens, 'kuismolen' bestaan écht niet. Nonkelsam
Ter info… Beetje vreemde zin: "Alsof je een negentiende-eeuwse antropoloog over een nieuwe groep menseneters praat."
Verbeterd! (Beun?)
Ja, dat bevestigt ook een eenvoudige Google-zoekopdracht; droogzwierders zijn makkelijk te vullen, 'kuismolen' is verzonnen om het nog eens extra bloemrijk te maken.
Voor zo'n blaaskaken hebben we in het Vlaams een mooi woord: pipo. Iemand die wat bazelt, niet gehinderd door kennis van zaken. Moet je trouwens niet voor oppassen, gewoon negeren.
> (Beun?)…
Beun is mijn achternaam en in veel gevallen ook mijn roepnaam. En bijvoorbeeld ook mijn Twitternaam 🙂
Droogkuis voor stomerij is toch wel goed Vlaams?
Dan zal kuismolen wel een mix van droogkuis en droogmolen zijn, een droogkuismolen dus 😉 Ge blijft lachen met zo'n Belgen!
Trouwens, Pipo wordt ook in Nederlands gebruikt in min of meer dezelfde zin. Zal wel van Pipo de Clown komen.
Mijn moeder sprak dit woord overigens wel als 'kloen' uit, zou dat ook Vlaams zijn?
hollandse bloemrijke taal:
je vergeet nog "schattig". wij nederlanders vinden de vlamingen maar aandoenlijk, zo lijkt het. terwijl de vlaming zich kostelijk kan vermaken bij een stoeptegel met de tekst "niet poepen op de stoep". het zijn heus niet alleen de hollanders die hun buren uitlachen…
Haha(ha), inderdaad. Moest ik toch maar wat meer de Volkskrant gaan lezen. Kuismolen! Wazda? Nooit van gehoord. (Hiermee sluit ik me aan bij Ninkelsam boven.) Droogzwierder! Is dat woord überhaupt nog in dagelijks gebruik in Vlaanderen, beste Volkskrantredactie??
Las ik gisteren nog in het AD de verzamelde clichés en dooddoeners over politiek Antwerpen. Zo te zien het herkauwen van de lekkere oneliners van de BDW-bashers. De buik van de media moet met iets vol toch, dom genoeg. Nu ja, ik noemde maar een voorbeeld in een opwelling, dom genoeg, misschien niet direct het best passende, uit een krant die pagina's lang en breed "Boer zoekt vrouw" uitsmeert. Mij niet gelaten, die pagina's heb ik ook verslonden, in dat smeuïge ongemeen rijke Nederlands Nederlands.
Bloemrijk Vlaams? Mooi toch. Zullen we het ontdoen van zijn typisch Nederlandse connotatie? Ik vind net het Hollands (ik bedoel het Nederlands Nederlands) zo aantrekkelijk mooi – telkens opnieuw als ik Nederlandse kranten of magazines (ook de 'serieuze') doorneem, kick ik, onafgezien van content of non-content, op de 'originaliteit', het sprankelend speelse en creatief frisse in de taal – een verademing – ik heb het dan specifiek over de nieuwsberichtgeving. Dat valt me op, gewoon. Daarover verwonder ik me telkens opnieuw. Wat is dat toch, dat verschil. Niet dat ik de Vlaamse journalistiek minder 'hoog'acht – onder de jongere generatie vallen me schrijvers op die hun taal – zoals bij de Nederlanders – eerder 'literair', 'speelser' hanteren, die een enorm rijke woordenschat en uiterst krachtige taalbeheersing tentoonspreiden.
Naamcorrectie: Nonkelsam.